Ayak esnafından attarlara verile gelmiş isimdir; bir kısmı tek başına dolaşır, seyyar attardır, bir kısmı da salaş dükkânını her gün bir başka Pazar yerinde kurar, pazarcı attardır. En eski bir kaynak olarak XVIII. asrın büyük muharriri Evliyâ Çelebi İstanbul çerçileri için şunları yazıyor: “Esnâfı Âttârânı Seyyaran– 300 neferdir, pirleri Ebûzeti Gaffârîdir. Ellerindeki şeyler için de cemii edviye mevcud olub etrâfına çocuk oyuncakları dizüb ordu esnafı alayı arasında: – Çerçi hâ!.. diye gezerler...” (B.: Esnaf Alayı). Kelime için Hüseyin Kâzım Bey Büyük Türk Lûgatında: “Köyleri dolaşıp ufak tefek eşyâ satan adam” diyor. Mehmed Zeki Pakalın da Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri isimli kitabında: “Her nevî ufak tefek eşyâ satan ve ekseriyâ para ile satmayıp başka mallarla değiştiren gezginci esnaf hakkında kullanılır bir tâbirdir; bu türlü eşyâyı yere yayarak satan bu esnafa yaymacı da denilir.”