Zamanımızda artık kurulmuyor. Birinci Cihan Harbine kadar Çengelköyünde koyda, aralarında hayli açıklık olan, biri kadınlara, biri erkeklere mahsus iki deniz hamamı kurulurdu, ve bu hamamlara iki ayrı aralık sokakdan gidilirdi; her iki hamamı da bir adam işletirdi, bir rum idi, yanılmıyor isek adı Yorgi idi, işinin ehli, köyün yerlisi, hatır bilir pek edebli bir adamdı; 1960-1909 arasında Kuleli Askerî idâdisinde talebe idim, kimsesiz olduğum için yaz tâtilini de mektebde geçirenlerden, bizlerin deniz hamamına gitmemiz şiddetle yasakdı, 30-40 delikanlı idik, mekteb bizim için haftada iki erkekler hamamını tesbit edilmiş bir ücretle yarım gün kapatır, sabahın erken saatinden öğleye kadar o günler deniz hamamına talebeden gayri müşteri alınmazdı; denize peştemal sarınıp girerdik, mayolar yokdu, iç donu ile denize girenler de ayıplanırdı, başımızda dâimâ bir nöbetçi zâbit bulunur, hamam yolu başında da bir nöbetçi nefer dururdu. Talebeden bir çavuş da fazla açılanları hemen geri çevirirdi. Halka mahsus günde iki tulumbacı ile deniz hamamına gitmiş diye bir çocuğun mektebden tard edildiğini anlatırlardı. Mekteb önündeki rıhtımdan açıkda denize girmemiz de şiddetle yasakdı. Bir Yaz Cemal Bey isminde kibar ve güzel bir gencin deniz hamamında kayboluşu büyük bir vak’a olmuşdu, anlatdıkl...

Zamanımızda artık kurulmuyor. Birinci Cihan Harbine kadar Çengelköyünde koyda, aralarında hayli açıklık olan, biri kadınlara, biri erkeklere mahsus iki deniz hamamı kurulurdu, ve bu hamamlara iki ayrı aralık sokakdan gidilirdi; her iki hamamı da bir adam işletirdi, bir rum idi, yanılmıyor isek adı Yorgi idi, işinin ehli, köyün yerlisi, hatır bilir pek edebli bir adamdı; 1960-1909 arasında Kuleli Askerî idâdisinde talebe idim, kimsesiz olduğum için yaz tâtilini de mektebde geçirenlerden, bizlerin deniz hamamına gitmemiz şiddetle yasakdı, 30-40 delikanlı idik, mekteb bizim için haftada iki erkekler hamamını tesbit edilmiş bir ücretle yarım gün kapatır, sabahın erken saatinden öğleye kadar o günler deniz hamamına talebeden gayri müşteri alınmazdı; denize peştemal sarınıp girerdik, mayolar yokdu, iç donu ile denize girenler de ayıplanırdı, başımızda dâimâ bir nöbetçi zâbit bulunur, hamam yolu başında da bir nöbetçi nefer dururdu. Talebeden bir çavuş da fazla açılanları hemen geri çevirirdi. Halka mahsus günde iki tulumbacı ile deniz hamamına gitmiş diye bir çocuğun mektebden tard edildiğini anlatırlardı. Mekteb önündeki rıhtımdan açıkda denize girmemiz de şiddetle yasakdı. Bir Yaz Cemal Bey isminde kibar ve güzel bir gencin deniz hamamında kayboluşu büyük bir vak’a olmuşdu, anlatdıklarına göre çok açılmış ve geri dönmemiş. Akşam hamam kapanır iken sâhibsiz esvabları hamamcıların nazır dikkatini çekerek gencin boğulduğu anlaşılmış, ondan sonradır ki hamamcı koyda bir kayık dolaşdırmaya başlamışdı. Hasan TOPER