Aşağıdaki satırları M. Zeki Pakalının “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri” isimli eserinden alıyoruz: “İşkence ile idam edilmek üzere çengele atılmış bir suçlunun kanlı çıplak ve sarkık cedesinden kinâye bir tâbirdir ki bedtduâ yerinde kullanılırdı. (B.: Çengel) Edebiyatımıza da girmişdir; beyit Zâti’nindir: Göreyim dâri fenâda ola Çengel çiçeği Kim ki sünbül der ise zülfi perşiânın için, “Şâir Sinoblu Şükrü de sevgilisini ayartmış olan rakibi hakkında aynı tâbiri kullanmışdır: Yüzünü gören istemez asmağa güvâhı Ursan kazığa kimse demez neydi günâhı Bağ içre tutub ol gülü kazıkladı derler Görem anı çengel çiçeği olsun ilâhı.”