İnsan yüzü için târifinde, “ağızın altında kalan kısım”; İstanbul ağzında pek çok mecâzî deyime girmiş bir kelimedir: Çenesi düşük: geveze, Çalçene: geveze; Çenebaz; çok konuşan; Çene çalmak: iş yapacak yerde konuşmak; Çene yormak; anlama imkânı olmayan kimseye bir şeyi anlatmaya çalışmak; Çene yarışdırmak: karşılıklı, lâfı birbirinin ağzından kaparak konuşmak; Çene kavafı: durmadan konuşarak karşısındakini şaşırtan; Çenesini bıçak açmıyor: derin teessür içinde kimse; Çene atmakâ hâleti nezî, ölüm ânı; Çene oynatmak: yemek; Çenesi tutulmak; suçlu durumda yahud şaşkınlıkla söz söyleyememek; Çenesi kilidlenmek, kenedlenmek: dehşet, korku ile söz söyleyememek; Çenen tutulsun!: Kötülük konuşana, kötülük yorana karşı bedduâ; Çeneye kuvvet, keseye bereket: teşcî yollu darbı mesel, misal: koşar gibi giden birine yolda bir ahbâbı sorar: — Nereye? ... — Parti kongresine! — Haydi bakalım, çenene kuvvet, kesene bereket!..