Üsküdarın Kısıklı Nâhiyesi köylerinden; Dudullu’nun arkasına düşer, deniz yüzünden 1000 metre kadar yükseklikde, Keçiağılı Tepesinin güney yamacında kurulumşdur; 72 hâne olup nüfusu son sayıma göre 249 kadın ve 171 erkek 420 kişidir; bir camii; beş sınıflı bir ilk okulu, 3 bakkalı ve 4 kahvehânesi vardır; köyü 1962 yılı ekim ayında ziyâretimizde okulda 41 erkek ve 31 kız çocuk olmak üzere 72 öğrenci bulunuyordu; dört kahvehâneden birinin binâsı köyün malı olup Sevet Efendi adında bir zat tarafından işletilmekte idi, ki bu zat, kahvehânenin bir bölümünde aynı zamanda köyün beberliğini de yapmakta idi; diğer kahvehâneleri işletenler Emin Şayan, Enver İnce ve Kemal Zengin adındaki kimseler idi. Fırın yok idi, köylü ekmeğini kendisi yapmakda, bir kısmı da bakkalar vâsıtası ile Dudulludan temin edilmekte idi. Elektrik yok idi, kahvehâneler ve okul ve evlerin çoğu lüks lâmbaları, bir kısmı da gaz lâmbaları ile aydınlatılmakta idi. Çekme köyü Üsküdara 16 kilometre mesâfede olup ulaşma, köy halkından bir kaç şoförün arabaları ile sağlanır. Telefonu vardır, fakat Dudullu Jandarma karakolu vâsıtası ile Ümrânye santralinden şehre bağlanır; köy, dilediği yeri arar, er veya geç bulur, konuşur, fakat, şehirden Çekme Köyünü telefonla bulup konuşmak imkânsız gibidir. Suyunu üç kaynakdan temin ...

Üsküdarın Kısıklı Nâhiyesi köylerinden; Dudullu’nun arkasına düşer, deniz yüzünden 1000 metre kadar yükseklikde, Keçiağılı Tepesinin güney yamacında kurulumşdur; 72 hâne olup nüfusu son sayıma göre 249 kadın ve 171 erkek 420 kişidir; bir camii; beş sınıflı bir ilk okulu, 3 bakkalı ve 4 kahvehânesi vardır; köyü 1962 yılı ekim ayında ziyâretimizde okulda 41 erkek ve 31 kız çocuk olmak üzere 72 öğrenci bulunuyordu; dört kahvehâneden birinin binâsı köyün malı olup Sevet Efendi adında bir zat tarafından işletilmekte idi, ki bu zat, kahvehânenin bir bölümünde aynı zamanda köyün beberliğini de yapmakta idi; diğer kahvehâneleri işletenler Emin Şayan, Enver İnce ve Kemal Zengin adındaki kimseler idi. Fırın yok idi, köylü ekmeğini kendisi yapmakda, bir kısmı da bakkalar vâsıtası ile Dudulludan temin edilmekte idi. Elektrik yok idi, kahvehâneler ve okul ve evlerin çoğu lüks lâmbaları, bir kısmı da gaz lâmbaları ile aydınlatılmakta idi. Çekme köyü Üsküdara 16 kilometre mesâfede olup ulaşma, köy halkından bir kaç şoförün arabaları ile sağlanır. Telefonu vardır, fakat Dudullu Jandarma karakolu vâsıtası ile Ümrânye santralinden şehre bağlanır; köy, dilediği yeri arar, er veya geç bulur, konuşur, fakat, şehirden Çekme Köyünü telefonla bulup konuşmak imkânsız gibidir. Suyunu üç kaynakdan temin eder, bunların içinde üç kilometre kadar uzakdaki Safdere suyu Taşdelen âyarında bir sudur. Çok eski bir köydür; dalgalı bir arâzi üzerinde şirin bir görünüşü vardır; Dudulludan gelen yol hafif bir yokuş ile bir kavis çizerek köye girer, sonra çok dik bir yokuşla cami önüne çıkılır; oradan, köy içinden yine bir kavis çizerek ve bir dere yatağı geçerek yeni binâsı köy malı olan kahve önüne gelir; bu kahvehâne sed üstü bir yapıdır, ve buradan köyün görünüşü çok güzeldir; bir beton yapı olan bu kahvehâne 1961 de inşâ edilmişdir. Köy halkı evlâdı fâtihandandır; Kırım Harbinden sonra, 1860 da bir kaç hâne çerkes - nogay muhâciri, Rus Harbinden sonra 1877 de de on hâne kadar Rumeli muhâciri iskân edilmişdir; Rumeli muhâcirlerinin hepsi Lofçalıdır, halkının büyük ekseriyeti rençberdir, fakat yeni nesiller sanâyi hayatı inkişâf ettikçe fabrika işçiliğini tarlaya tercih etmeye başlamışdır. Hayvan besleyen, sağlmalcılık yapan yok gibidir; bu iş ile 1935-1940 arasına kadar bir kaç âile meşgûl olmuş, sonra onlar da terk etmişler. Köy toprağı sınırlanmamışdır, Ârifpaşa Çiftliği arazisi ile (sâhibleri Bay Hayreddin Sarıca ve Abdullah Sarıca) girift bir haldedir; bir kısım köylü de Mısırlı Prens Halim Paşaya âid Baltacı Çiftliği arâzisini kullanır (1962). E. General Hakkı Râif AYYILDIZ