“Eskiden kadın ve erkeklerin giydikleri sarı sahtiyandan yapılır kısa ve bol konçlu ayakkabı; abdest alındığı vakit üzerine mesh edildiği için halk ağzında bozulub mest tâbir edilen ayakkabı şeklinde idi, altı da yumuşakca olurdu. Üstüne aynı renkde pabuç giyilir, ikisine birden çedikpabuç denilirdi” (M. Zeki Pakalın, Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri). Hüseyin Kâzım Bey Büyük Türk Lûgatında: “Eski zamanlarda kadınların kullandıkları sarı sahtiyandan hafif mest” diyerek çedik’i kadınlara tahsis ediyor ve yanılıyor; öyle zannediyoruz ki, yanılmasının sebebi, Enderunlu Vâsıf’ın mahalle karısı ağzından kızına, kadın ıstılâhları ile yazdığı meşhur nasîhatnamesinde çedik’i de kullanmış olmasıdır; kıt’a şudur: Bir nevcivan kocaya varub it didiklerin Beş altı paça kesdire gör yediklerin Eksiklülerin er düzer eksik gediklerin Yarım pabuçla giyüb a posta çediklerin Olma sokak süpürgesi kadın kadıncık ol Külhânî ağzı bir şarkı ise çedik pabucu bir hamlacı civan ayağında gösteriyor: At be şehbaz ayağından çediği Salın şöyle levendâne topuk vur Pâyin temâşâsı didem gediği Salın şöyle levendâne topuk vur Çek keştii aşka atlas yelkeni Cezâyir kesimi bıçkın cebkeni Tavkı esâretle şâd it bendeni Salın şöyle levandâne topuk vur (Galatalı Hüseyin)