Batı türkcesinde İstanbul ağzında bir isim, “eski esvab parçası, paçavra”; lime lîme yırtık, kirli, pis esvaba da “çul çaput” denilir. Ne gam üstündeki olmuş çul çaput Şemsi dirahşânı örtmüşdür bulut Kılık kıyâfete rağbet ne lâzım Kesme billûr misal müheykel vücud Âşık kalenderler rindânı Bektâş Taparlar fetâya san misâli put Hele germâbeye girdikde ol şûh Dört elif mikdârı ahları memdud