Bilhassa Karadeniz yalısı halkının giydiği erkeklere mahsus bir çeşid ayakkabının adı; “Eski Eser Ansiklopedisi” müellifi Nureddin Rüşdi Büngül ile “Osmanlı Tarih Deyim ve Terimleri” müellifi M. Zeki Pakalın çapulaya, yemeninin Karadeniz yalısı halkı ağzındaki ismidir diyorlar; ve bir yaz pabucu olduğunu söylüyorlar. Çapulanın yemeniye benzer tarafı yokdur, ve yazlık ayakkabı da değildir; Karadeniz yalısı ehalisinin, çizmenin yanında, yaz ve kış giydiği tek tip ayakkabıdır. Çapula, burnu yukarıya doğru hafifçe kalkık, üst ön kısmı tasma vâri kapalı, arkası yukarı kalkık bir dil çekecekli, var ile yok arası ökçeli ve altı demir çivi kabaralı bir ayakkabıdır. Yemeni, yumuşak olan arka kısmı basılarak da giyildiği halde çapula arkası basılarak aslaa giyilemez. Nureddin Rüşdi bu ayakkabının adı için “çabuk ol hâ!” dan muhaffet olduğunu, tamâmen indi bir yakışdırma olarak kaydediyor, bu kaydı “çabuk ola” şeklinde Pâkalın da naklen ansiklopedisine almışdır. Çapula Karadeniz yalısında köylü ile kasabalılarda ayak takımının giydiği kaba bir pabuçdur; üst kısmı ön ve arka iki parça olarak kesilir ve yandan dikişlidir. İstanbul sokaklarında da, o yalıdan gelmiş, çoğu kayıkcılık, mavnacılık gibi işler tutmuş bekâr uşaklarını ayaklarında asırlar boyunca görülmüşdür, ve dâimâ sokakda giyilmi...

Bilhassa Karadeniz yalısı halkının giydiği erkeklere mahsus bir çeşid ayakkabının adı; “Eski Eser Ansiklopedisi” müellifi Nureddin Rüşdi Büngül ile “Osmanlı Tarih Deyim ve Terimleri” müellifi M. Zeki Pakalın çapulaya, yemeninin Karadeniz yalısı halkı ağzındaki ismidir diyorlar; ve bir yaz pabucu olduğunu söylüyorlar. Çapulanın yemeniye benzer tarafı yokdur, ve yazlık ayakkabı da değildir; Karadeniz yalısı ehalisinin, çizmenin yanında, yaz ve kış giydiği tek tip ayakkabıdır. Çapula, burnu yukarıya doğru hafifçe kalkık, üst ön kısmı tasma vâri kapalı, arkası yukarı kalkık bir dil çekecekli, var ile yok arası ökçeli ve altı demir çivi kabaralı bir ayakkabıdır. Yemeni, yumuşak olan arka kısmı basılarak da giyildiği halde çapula arkası basılarak aslaa giyilemez. Nureddin Rüşdi bu ayakkabının adı için “çabuk ol hâ!” dan muhaffet olduğunu, tamâmen indi bir yakışdırma olarak kaydediyor, bu kaydı “çabuk ola” şeklinde Pâkalın da naklen ansiklopedisine almışdır. Çapula Karadeniz yalısında köylü ile kasabalılarda ayak takımının giydiği kaba bir pabuçdur; üst kısmı ön ve arka iki parça olarak kesilir ve yandan dikişlidir. İstanbul sokaklarında da, o yalıdan gelmiş, çoğu kayıkcılık, mavnacılık gibi işler tutmuş bekâr uşaklarını ayaklarında asırlar boyunca görülmüşdür, ve dâimâ sokakda giyilmişdir. Karadeniz uşağı kayıkcılar, kayıklarına, kaba çapulalarını mutlakaa çıkararak, kayığa yazın yalın ayak, kışın da çorabca girmişlerdir. Çapula yalın ayakla, çorab ile, ve mest ile de giyilirdi, bilhassa kışın yaşlılar mest ile giyerlerdi. Zamanımızda yavaş yavaş ortadan kalkmak üzeredir. Kalender meşreb halk şâiri Bitlisli Ali Çamiç Ağa tâze civan bir laz uşağının tasvirinde, deli kanlının çapulasını da kaydetmektedir: Şâhinim var dalda dilberin lazı Cânımla sevmişim lücûc haylazı “Kumru-ı avâre, âhûyi vahşi” Yalı uşağıdır lazın palazı Müjgânı karadır, ebruvan kara Kara don mintanlı bir kara tazı Başına sardığı kara puşusu Açmışdır güzeli bir kat en azı Yalın ayağında çapula ile Geride bırakır deli poyrazı Tığ gibi çâbik ü çâlâk çivandır Çekilir her kahrı bin türlü nazı Kolay mı efendim kolay mı sandın Sineye çekmek ol korsan Ayvazı Serîri muhabbet üzre oturtmak Ol daltaban deli fişek şehbazı Laz kayıkcı ayağında çapula (Resim : S. Bozcalı)