Batı türkcesinde İstanbul ağzında bir sıfat; “giyim kumaşına, kılık kıyâfetine, üstüne başına bakmıyan, dikkat etmiyen kimse; dağınık, derbeder, mal, eşya kıymeti bilmeyen”; misaller: Baba oğluna çıkışır: — Bu ne çapaçulluk oğlum!.. Ayaklarında yine terlik yok... çorabının bir teki balkonda, bir teki kapu ardında!..