İkinci Sultan Abdülkhamit devrinde erkânı harp binbaşısı Manastırlı Rifat Bey adında bir zât tarafından çıkarılmış didaktik bir okul mecmuası; Cemiyeti Tedrisiyei İslâmiyenin en eski âzâlarından olan Rifat Bey (B.: Cemiyeti Tedrisiyei İslâmiye) kendi başına yazıp doldurduğu, bâzan da seçme yazılar derc ettiği “Çanta” yı bilhassa Darüşşefaka talebeleri için hazırlar idi; arada toplu bir eser ihtivâ eden nüshalar (cüzüler), özel sayılar yayınlardı. Rifat Bey 1908 meşrutiyetinden önce vefat etmişdir. “Çanta” nın özel sayıları Düraşşefakaca benimsenmiş, bunların üçüncüsü olan “Ya gaazi, ya şehid!...” isminde üç perdelik bir piyesin ikinci baskısı yapılmış, mektebin resmî mührü ile 1328 (1910) da neşredilen eserin saf gelirinin yarısı da harb iânesi (Balkan Harbi) olarak verilmişdir. Tahsilini Dârüşşefakada yapmış olan İstanbulun büyük evlâdı Ahmed Rasim (B.: Ahmed Rasim) “Muharrir, şâir, edib” adındaki eserinde çocukluk, mekteb hâtıraları arasında “Çanta” için şunları yazıyor: “Benim küçüklüğümde evde gazete ve mecmua nedir bilinmezdi, mekteb de bunların ne demek olduğunu bildirmemek gayretiyle mektebe girmelerini men eder idi. Evde ana baba korkusu varsa mektebde müdür, mubassır, hoca, çavuş, onbaşı, memleketde de pâdişah, hükûmet ve teferruatından müteşekkil azîm ve cesîm bir kitle...

İkinci Sultan Abdülkhamit devrinde erkânı harp binbaşısı Manastırlı Rifat Bey adında bir zât tarafından çıkarılmış didaktik bir okul mecmuası; Cemiyeti Tedrisiyei İslâmiyenin en eski âzâlarından olan Rifat Bey (B.: Cemiyeti Tedrisiyei İslâmiye) kendi başına yazıp doldurduğu, bâzan da seçme yazılar derc ettiği “Çanta” yı bilhassa Darüşşefaka talebeleri için hazırlar idi; arada toplu bir eser ihtivâ eden nüshalar (cüzüler), özel sayılar yayınlardı. Rifat Bey 1908 meşrutiyetinden önce vefat etmişdir. “Çanta” nın özel sayıları Düraşşefakaca benimsenmiş, bunların üçüncüsü olan “Ya gaazi, ya şehid!...” isminde üç perdelik bir piyesin ikinci baskısı yapılmış, mektebin resmî mührü ile 1328 (1910) da neşredilen eserin saf gelirinin yarısı da harb iânesi (Balkan Harbi) olarak verilmişdir. Tahsilini Dârüşşefakada yapmış olan İstanbulun büyük evlâdı Ahmed Rasim (B.: Ahmed Rasim) “Muharrir, şâir, edib” adındaki eserinde çocukluk, mekteb hâtıraları arasında “Çanta” için şunları yazıyor: “Benim küçüklüğümde evde gazete ve mecmua nedir bilinmezdi, mekteb de bunların ne demek olduğunu bildirmemek gayretiyle mektebe girmelerini men eder idi. Evde ana baba korkusu varsa mektebde müdür, mubassır, hoca, çavuş, onbaşı, memleketde de pâdişah, hükûmet ve teferruatından müteşekkil azîm ve cesîm bir kitlenin vücuda getirdiği gittikçe artan istibdad korkusu vardı. Tazyik ile uslu oturuş terbiye mânâsını ifâde ediyordu. Fakat Cenneti Âlâya kadar girip çıkmış olan şeyâtîn muhitde çoğalıyordu. Bu şeytanlar bizim eve ben geldikçe geliyorlar, mektebde kitab sûretinden dershânelerde ap açık geziniyorladı. Çanta nâmında olan mecmuai mevkuute bunların sergerdesiydi. İçinde Vatandan, Hürriyetden, türlü türlü ahvâli ciddiyei içtimâiyeden bahisler vardı. Biz bunları hem okur, hem yazar, hem de ezberlerdik. Sönmek üzere olan hâtırât ne kadar müstehzî oluyor!... Âdetâ insana mâziden bakıp: — Aldattık ya!.. diye dil çıkarıyorlar gibi geliyor. “Halbuki o zamanlarda biz çantada keklik imişiz de farkında değilmişiz. “Çanta, o zamanın gençliği için mühim bir eserdi. Yeni Fikir, Yeni Hayat unvanları altında bugün bile kemâli îtinâ ile telâffuz ettiğimiz sahte bir takım müddeâlardan bu mecmuada eser görmezdi, fakat Çanta, Namık Kemal mektebinin organıydı. Ben Çanta’yı okuduğum zaman edîbi merhumun nâmı bülendini şöyle böyle işidiyordum, fakat Çantanın sâhibini tanıyordum, erkânıharbiye binbaşısı Manastırlı Rifat Bey diye mâruf idi. Sâir âsürı makbûlesinden de feyz aldığım Rifat Beyin ahrar Fırkasına mensub olduğunu, yazılarında da Cenab Şehâbeddini taklid ettiğini pek sonra öğrendim. “Çocukluk bu ya!... mecmuâda Gönüllü nâmında münderic olan bir piyesi oynamak için ittihat ettik. Fakat nasıl oynadık bilemiyorum. Zâten bilinemez de... “Sahne, teneffüshânede, sıraların bir tarafa çekilmesiyle teşekkül etmişdi. Mubassır için arkadaşlardan birini kapuya nöbetçi bırakmış, işe başlamış idik. Bir de kapu açılıp içeriye müdür, iki mubassır, mektebin imamı girmesinler mi? Cümlemiz dona kaldık. Bittabî seyircilere bir şey demediler. Biz aktörlere birer güzel dayak attıkdan sonra iki gün de kuru ekmek yemeğe mahkûm ettiler. Edebiyat yüzünden uğradığım ilk darbe budur! “Meğer mektebde de hafiyelik varmış. Biz kapuya nöbetçi koyduk ama içimizden biri ihbar etmiş, imam, kâfir olarlar’ı basdırmış, mubassır köpürmüş, müdür makaaicrâya kuud ederek âlâyı vâlâ ile gelmiş, nöbetçiyi basdırmış! “Sahnede görünür görünmez yediğim bu dayak beni ağlattı, iki gün de aç bırakdı ise de gönlüm yine Gönüllünün allı pullu bayraklarında idi. “Müdür mektebde ne kadar Çanta varsa toplanmasını emretti. Bizi de karşısına dizdi: — Ben size efendi olacak zan ediyordum... meğer sizin gözünüz oyunculukda imiş... bir dahasında gözünüzü patlatır, sizi de hapislerde çürütürüm!.. diyerek azarladı idi...”.