Halk ağzında mecazen bir kötü sıfat olarak kullanılır: “âr ve edeb damarı çatlamış, müstehcen küfürler ve türlü şenîâne hareketle en rezîlâne şekilde mütecâviz adam” anlamındadır; Ferid Devellioğlu “Türk Argosu” adlı değerli eserinde “Çamur” karşılığı olarak: “terbiyesiz, sulu, yapışkan ve sırnaşık kimse” diyor ki, bütün bu sıfatlar çamuru târif için kâfi değildir; toplum hayatında “Çamur” yukarıda bizim çizdiğimiz tipdir. Eclâf ve erâzilden pek çok adama lâkab olarak da takılır. Aşağıdaki kanto, geçen asrın sonlarında yaşamış Galata yosmalarından Rozali Hanımındır: Rakı şarab veresiye atarım Kosti vermez ise Kadeh şişe kırarım Bıçkınım aman Çamurum aman.. Kosti kızın Marika Getirsin bir mastika Terellelli lelli lelli Laterina çifte telli Marikamın ince beli Sırmadır saçının teli Selâm verir nâzik eli Çapkını sevdiği belli Bıçkınım aman Çamurum aman...