Türk lugatında isim: “Ağızın etrâfında çıkan uçuğa benzer sivilce kabarcıkları”; misal: İki külhanbeyi konuşur; biri âşıkı şûrîde, öbürü derd ortağıdır: — Ne haber seninkinden? — Dün sabah geldi.. her hâliyle, her kılığı ile âfet be.. üstbaş dökülmüş, ipek saçlar yosuna dönmüş, gözler uykusuz, ağız çakmak çakmak, yine güzel, hattâ kat kat güzelleşmiş..