1) Halk ağzı mecâzi deyim: “sezmek, anlamak”, aynı anlamda hâneberduş apaşlar ağzında da kullanılır; misaller: — Ben adamın ne mal olduğunu adım atışından çakarım. * — Bana bir külâh giydireceğini çokdan çakmışdım ama bu derecede mel’un bir rezil olduğunu aslaa tahmin edemezdim. 2) Öğrenci argosunda, daha doğru tâbir ile apaşlığa özenen öğrenciler ağzında: “sınıfda kalmak”; misal: — Ulan yine mi kırdın? — Boş ver.. nasıl da olsa çıkacağım! 3) Halk ve apaş ağzı argo, “ânî bir tecâvüzle bir tek tokat atmak, hattâ bir yumruk indirmek”, misal: — Şu tüysüz, tığ gibi semer oğlanı gördün ya. — Evet.. — Öyle bir acı kuvveti var ki itin, dün gece doktorun orada Kürd Bekir sululaşınca alnı şurasıdır diye bir çakdı, dev gibi herifi yere seriverdi.. 4) Halk ve apaş ağzı orga, sakat, kalb, sahte, özürlü bir şeyi veya malı karşısında kimin gafletinden, sâfiyetinden istifâde ile vermek, sürmek”; misal: Elinde ortadan yırtık iki parçası yapıştırılmış, fakat numaraları tutmayan bir beş liralık kâğıd para bulunan ayakdaşına: — Sen ver onu bana... ben onu şıpşak çakarım.. Bibl. : F. Devellioğlu, Türk Argosu.