Batı türkcesinde şarab; şarab içerek sarhoş olmuş anlamına da “çakır keyfi” denilir; fakat şarab karşılığı bu çok güzel ve âhenkli “çakır” adı halk ve bilgin ağzında maalesef kullanılmamış, ancak lugat kitablarında kalıp yaşamışdır; “çakır keyfi” tâbiri de “çakır keyf” şeklinde bozulmuş, ve “az sarhoş” anlamında kullanılmış, bugün de kullanıla kullanıla gelmektedir. Tâbir şiir dilimize de girmişdir: Süzüldükçe çakır keyf çeşmî şehbâzın Hammâme beççe gibi dil sakır sakır ditrer Nedim * Zannım ol zâlim nigâh hışm ile bakmış yine Sînei uşşâka yer yer dağlar yakmış yine Çeşmi çakır keyf nahveti gamzesi sarhoşi nâz Gaalibâ Vâsıf o şûhi mehlikaa çakmış yine Enderunlu Vâsıf * Baldırı çıplağın o gül goncesi Gömleği içinde fulya bağçesi Kanarya ispinoz bülbüldür sesi Hele şehbaz çakır keyf olsun da gör Galatalı Hüseyin * Top ipek püsküllü savrulmuş fesde Saç değil sümbüller olmuş bir deste Dîvânesi oldum emre aleste Çakır keyf olsa da ayağın öpsem Galatalı Hüseyin * Çakır keyf bir gelir topuk vurarak Kamerçin kundura gümüş nalçalı Galatalı Hüseyin