Batı türkcesinde doğan denilen ve eski avculukda kullanılan kuşun bir nev’î; çakırcı, avda doğan elinde, kolunda götüren adam; çakırcıbaşı, Osmanlı sarayındaki av mâiyeti arasında çakırcıların zâbitlerinin unvânı (Türk Lugatı). Osmanlı sarayında çakırcılar pâdişahların av mâiyetinin diğer kısmını teşkilden şâhinciler ile beraber sarayın “Bîrun” denilen dış halkından idi (B.: Topkapusu Sarayı). Her iki takım, çakırcılar ve şâhinciler sarayın en büyük zâbiti Silâhdar Ağanın emrinde idi (B.: Silâhdar Ağa), ve zâbitleri olan Çakırcıbaşı ile Şâhicibaşıya “Şikâr Ağaları” denilirdi. Devir devir bu av mâiyetinin efradı 600 - 1000 kişi arasında olmuşdur. Bunlar dış koğuşlarda barındırılırdı. Sarayda Silâhdar Ağa ile yine büyük zâbitlerden Çuhadar Ağanın ve Rikâbdar Ağanın (B.: Çuhadar Ağa, Rikâbdar Ağa) yedişer kişilik birer av mâiyeti vardı, onlara da “Çakır salanlar” denilirdi. Çakırcılır ve Çakırcıbaşı dış halkından iken Çakırsalanlar Enderun Ağalarının avculukda hevesi ve istidâdı olanlarından seçilirler ve bu üç büyük zâbitin dâirelerinde, Enderunda bulunurlar idi. (B.: Enderun ve Bîrun); Baş Çakırsalan, İkinci Çakırsalan, 3-7 inci Çakırsalan diye kendi aralarında bir kidem sırası vardı. M. Zeki Pakalın “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri” adındaki büyük eserinde “Çakırcı” maddes...

Batı türkcesinde doğan denilen ve eski avculukda kullanılan kuşun bir nev’î; çakırcı, avda doğan elinde, kolunda götüren adam; çakırcıbaşı, Osmanlı sarayındaki av mâiyeti arasında çakırcıların zâbitlerinin unvânı (Türk Lugatı). Osmanlı sarayında çakırcılar pâdişahların av mâiyetinin diğer kısmını teşkilden şâhinciler ile beraber sarayın “Bîrun” denilen dış halkından idi (B.: Topkapusu Sarayı). Her iki takım, çakırcılar ve şâhinciler sarayın en büyük zâbiti Silâhdar Ağanın emrinde idi (B.: Silâhdar Ağa), ve zâbitleri olan Çakırcıbaşı ile Şâhicibaşıya “Şikâr Ağaları” denilirdi. Devir devir bu av mâiyetinin efradı 600 - 1000 kişi arasında olmuşdur. Bunlar dış koğuşlarda barındırılırdı. Sarayda Silâhdar Ağa ile yine büyük zâbitlerden Çuhadar Ağanın ve Rikâbdar Ağanın (B.: Çuhadar Ağa, Rikâbdar Ağa) yedişer kişilik birer av mâiyeti vardı, onlara da “Çakır salanlar” denilirdi. Çakırcılır ve Çakırcıbaşı dış halkından iken Çakırsalanlar Enderun Ağalarının avculukda hevesi ve istidâdı olanlarından seçilirler ve bu üç büyük zâbitin dâirelerinde, Enderunda bulunurlar idi. (B.: Enderun ve Bîrun); Baş Çakırsalan, İkinci Çakırsalan, 3-7 inci Çakırsalan diye kendi aralarında bir kidem sırası vardı. M. Zeki Pakalın “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri” adındaki büyük eserinde “Çakırcı” maddesinde bu av mâiyetini Yeniçeri Asker Ocağı teşkilâtın arasında gösteriyor; hatâdır. Yeniçeri Ocağı teşkilâtında bâzı kıt’alar pâdişahın av mâiyeti içindedir, fakat Çakırcılar Ocağa bağlı değildir; garib nokta M. Z. Pakalın ayni eserde “çakırcıbaşı” maddesinde şikâr ağalarını saray halkı arasında gösterirken, kumandanı saray halkından olan çakırcıların Yeniçeir Ocağı teşkilâtı içinde bulunamıyacağını da maalesef fark edememişlerdir. Nitekim Ord. Prof. İsmail Hakkı Uzunçarşılı “Kapukulu Ocakları” adındaki eserinin Yeniçerilere tahsis ettiği azametli ve gereği gibi mufassal eserinde çakırcıları ocak teşkilâtı içine almaz, öylesine ki “çakırcı” ismi kitabın alfabetik indeksinde de bulunmadığına göre bu saray avcu teşkilâtını Yeniçeri Ocağı tarihcesinde her hangi bir nevî ile dahi zikretmemişdir (B.: Yeniçeri).