1936 da garib bir vak’anın kahramanı olarak resmi İstanbul gazetelerinde neşredilmiş, o tarihte 17-18 yaşlarında bir delikanlıdır; şöyle ki o yılın mart ayı içinde bir gece Şehzâdebaşında devriye gezen zâbıta memurları, sinemaların dağılma saatinde, ir sinemadan çıkan ve Bayazıda doğru giden çarşaflı bir kadının yürüyüşünden şübhelenmişler ve onu tâkib etmişlerdir. Gaayet sert adımlarla yürüyen ve tâkib edildiğinden bî haber olan kadın yan sokaklardan birine saparak orada ancak bir erkeğin yapabileceği bir hareketde bulununca zâbıta memurları tarafından yakalanmak istenmiş, fakat dur emrini dinlemeyerek süratle kaçmaya başlamış, ancak sinemalardan çıkan hak tarafından güçlükle çevrilip tutulmuşdur; peçesi açıldığı zaman 17 - 18 yaşlarında mürâhik bir delikanlı olduğu görülmüşdür; Bayazıd karakolunda verdiği ifâdede adının Abdullah ve Sultanahmed civârında oturan bir pazarcının oğlu olduğunu söyleyen genç “Kadın kıyâfetinde dolaşmaya merak ettim, evden annemin çarşafını giyip çıkdım. Sinemaya girdim, hattâ orada oturan bir adam tarafından bana lâf da atıldı, beni sinemadan alıp odasına götürmek istedi, oyunu bu derece ilerletmeye cesâret edemedim, adama yüz vermedim; eğlenceden başka hiç bir kötü maksadım yokdur” demişdir. O gece karakolda alakonulan Abdullah Çakıcı bu vak’adan so...

1936 da garib bir vak’anın kahramanı olarak resmi İstanbul gazetelerinde neşredilmiş, o tarihte 17-18 yaşlarında bir delikanlıdır; şöyle ki o yılın mart ayı içinde bir gece Şehzâdebaşında devriye gezen zâbıta memurları, sinemaların dağılma saatinde, ir sinemadan çıkan ve Bayazıda doğru giden çarşaflı bir kadının yürüyüşünden şübhelenmişler ve onu tâkib etmişlerdir. Gaayet sert adımlarla yürüyen ve tâkib edildiğinden bî haber olan kadın yan sokaklardan birine saparak orada ancak bir erkeğin yapabileceği bir hareketde bulununca zâbıta memurları tarafından yakalanmak istenmiş, fakat dur emrini dinlemeyerek süratle kaçmaya başlamış, ancak sinemalardan çıkan hak tarafından güçlükle çevrilip tutulmuşdur; peçesi açıldığı zaman 17 - 18 yaşlarında mürâhik bir delikanlı olduğu görülmüşdür; Bayazıd karakolunda verdiği ifâdede adının Abdullah ve Sultanahmed civârında oturan bir pazarcının oğlu olduğunu söyleyen genç “Kadın kıyâfetinde dolaşmaya merak ettim, evden annemin çarşafını giyip çıkdım. Sinemaya girdim, hattâ orada oturan bir adam tarafından bana lâf da atıldı, beni sinemadan alıp odasına götürmek istedi, oyunu bu derece ilerletmeye cesâret edemedim, adama yüz vermedim; eğlenceden başka hiç bir kötü maksadım yokdur” demişdir. O gece karakolda alakonulan Abdullah Çakıcı bu vak’adan sonra aynı yolda bir mâcerâya daha atılmış ve yine 1936 yılının mayısında yine çarşaflı olarak ve yine bir gece sinema çıkışında Beyoğlunda bir gemicinin yanında görülüp teşhis edilmiş ve tevkif olunmuşdur. Adı Şaban ve Karadeniz yalısı ehâlisinden olan gemici ise verdiği ifâdede: “Delikanlı olduğunu ellerinden ve ayaklarından farketmişdim, sinemada pazarlığı uydurup odama götürdükten sonra niyetim ona mükemmel bir dayak adıp bir daha böyle işler yapmamaya tövbe ettirmek idi” demişdir. A. Çakılcının bu ikinci vak’adan sonraki hayatı mazbut geçmemişdir; 3 ay hapse mahkûm olmuş, cezâsı tecil edilmiş, baba evinden kovulmuş, sirkatden 1 yıl hapse mahkûm olup mahbushâneden yalın ayak yarı çıplak bir hâneberduş olarak çıkmış ve askere gidinceye kadar büyük şehrin girdâbı sefâletinde sürünmüşdür; 1942 de askere alınarak İstanbuldan ayrılmış ve bir daha adı duyulmamışdır. Fakat İstanbulda aynı yoldan yürüyüp isimleri basın sütunlarına geçen delikanlılar eksik olmamışdır. (B.: Çilergül) Abdullah Çakıcı (Resim : S. Bozcalı)