Çubuklu ile Kanlıca arasında Çakal Burnunda bir askerî karakoldu; akıntısı ile meşhur olan bu burunda temelleri görülür; som kâgir, sütünlarla tezyin edilmiş bir cebhesi, arkasında da geniş bir mutfak vardı. İkinci Sultan Mahmud 1826 da yeniçerileri kaldırdığında, İstanbul denizlerinin ve mîrî emlâkin muhafızları olan Bostancı Ocağı ve teşkilâtı da lâğvedilmiş ve Boğaziçi köylerindeki Bostancı köylerindeki Bostancı kollukları kaldırılmışdı. Asâkiri Mansûra adı ile yeni ordu teşkilâtı kurulunca Boğaziçinin âsâyiş ve inzibâtı da Asâkiri Mansûreye verildi, önce yukarı Boğazda çadırlı karakollar tesis edildi, az sonra da mühim noktalarda münasib sağlam kâgir binâlar yapıldı Çakal Burnu karakolunun son binâsı Abdülâziz zamanında yapılmışdı; Üsküdarda Paşa Limanındaki karakol binâsı ile Çengelköyündeki karakol binâsının küçük farklarla bir benzeri idi. Meşrûtiyetin ilânına kadar Çakal Burnu karakolunda asker dururdu. Polis teşkilâtı genişletilince asker bu karakol binâsını tahliye etti, hiç bir resmî imkân sâhib çıkmadığı için kiremiti, camı, çerçivesi, kapuları birer birer çaşırıldı, pençere gözleri oyuk duvarlar kaldı, bir kış da çatısı çökdü; sâhil caddesi açılır iken de büsbütün yıkılıp kaldırıldı. A. Câbir VADA