İstanbul külhânîleri ağzında erkek şemsiyelerinin en büyüklerine takılmış bir isimdir ki o boy şemsiyeleri eskiden medreseli mollalar, bilhassa arar bulur, alıp kullanırdı; zamanımızda da “Hacı Ağa” denilen taşralı kalantor zenginler tarafından, açıldığı zaman büyüklüğü azamet ve servet nümâyişlerine uygun düşdüğü için kullanılır; aslında da yağmura karşı altına gireni pabuçlarına varınca koruduğuna göre bir çadır yavrusu erkek şemsiyesi, baş üstünde taşınması zarâfete uygun düşmese de sâhibine hakikaten hizmet eder. Ahmed Rasim hünerli kalemi ile bu boy şemsiyeyi kullanan bir tipi pek canlı çiziyor. “... başında püsküllü bir parmak uzun Aziziye kalıp fes, sırtında sıra vârî düğmeleri ilikli “istanbulin”, bacağında bolca bir pantalon, ayaklarında botin galoşu, bir elinde çadır yavrusu şemsiye, öbür elinde iri dâneli doksan dokuzluk tesbih...”