1826 da Yeniçeri ocağı kaldırılıp Asâkiri Mansûrei Muhammediye adı ile bu günkü Türk ordusunun temeli atıldığı günden 1908 meşrûtiyetine kadar seksen yıl boyunca İstanbulun muazzam ve çok yayılmış mesîre yeri - yazlığı olan Boğaziçinde yaz aylarında âsâyiş ve inzibâtı gereği gibi temin etmek ve lüzumlu yerlere karakol çadırları kurulur ve bu çadırlara yeteri kadar asker yerleştirilirdi. Amele, ırgad, bekâr uşağı ve serserî, hayta gürûhunun kırlarda rahatca dolaşıp barınabildikleri yaz aylarında onların hırsızlık, soygunculuk, ırza tecâvüz, şehir şekaavetleri ve bu yollarda işleyebilecekleri cinâyetler, bu çadırlı askerî noktalarla, ve muvaffakiyet ile önlenir, yaz aylarında nisbeten daha tenhâ olan yukarı boğaza gidenlerin emniyeti, ve mesîrecilerin huzûru temin olunurdu; bu çadırlı noktalar Boğaziçi köylerinin mevcud sâbit karakollarının gücünü yaz aylarında takviye ederdi. Sabah Gazetesinin hicrî 1305 (milâdî 1888) yılına âid bir nüshasında şu şâyanı dikkat satırlar okunur. “Her sene mayıs başından kasıma kadar Boğaziçinin bâzı mevkilerine çadırlar kurularak ve bu çadırlara kâfî mikdarda asker konularak memleketin inzibâtının bir kat daha temin edildiği cümlenin mâlûmudur. “Sarıyer Yenimahallesinde Pazarbaşında dahi bu kabilden çadırlar kurulmakda ise de geçen 1304 senesi mayıs...

1826 da Yeniçeri ocağı kaldırılıp Asâkiri Mansûrei Muhammediye adı ile bu günkü Türk ordusunun temeli atıldığı günden 1908 meşrûtiyetine kadar seksen yıl boyunca İstanbulun muazzam ve çok yayılmış mesîre yeri - yazlığı olan Boğaziçinde yaz aylarında âsâyiş ve inzibâtı gereği gibi temin etmek ve lüzumlu yerlere karakol çadırları kurulur ve bu çadırlara yeteri kadar asker yerleştirilirdi. Amele, ırgad, bekâr uşağı ve serserî, hayta gürûhunun kırlarda rahatca dolaşıp barınabildikleri yaz aylarında onların hırsızlık, soygunculuk, ırza tecâvüz, şehir şekaavetleri ve bu yollarda işleyebilecekleri cinâyetler, bu çadırlı askerî noktalarla, ve muvaffakiyet ile önlenir, yaz aylarında nisbeten daha tenhâ olan yukarı boğaza gidenlerin emniyeti, ve mesîrecilerin huzûru temin olunurdu; bu çadırlı noktalar Boğaziçi köylerinin mevcud sâbit karakollarının gücünü yaz aylarında takviye ederdi. Sabah Gazetesinin hicrî 1305 (milâdî 1888) yılına âid bir nüshasında şu şâyanı dikkat satırlar okunur. “Her sene mayıs başından kasıma kadar Boğaziçinin bâzı mevkilerine çadırlar kurularak ve bu çadırlara kâfî mikdarda asker konularak memleketin inzibâtının bir kat daha temin edildiği cümlenin mâlûmudur. “Sarıyer Yenimahallesinde Pazarbaşında dahi bu kabilden çadırlar kurulmakda ise de geçen 1304 senesi mayısından dört beş gün evvel (yâni çadırlı noktaların kurulmasından 4-5 gün evvel) Cevâhircizâde Parsih Efendinin köşküne hırsılar girerek Parsih Efendinin vâlidesi ile birâderini katletdikleri okuyucularımızın mâlûmudur. İşte bu yolda bir kaza vukuuna meydan verilmemek üzere Pazarbaşında kış, yaz asker bulundurulması ve bunun için orada bir karakolhâne inşâsı kararlaşmışdır. Bu karakolhânenin Pazarbaşı Gazinosu karşısındaki bağçeye yapılacağı öğrenilmişdir...” (B.: Sarıyer Cinâyeti).