Yalın ayak yarı çıplak hâneberduş pırpırlar arasında: “içilen cıgaranın bitimine yakın son bir iki nefesli yeri”; meselâ pırpırı mürâhik oğlan cıgara içen benzeri bir adama yalvarır: — Curayı bana ver be ağabey!.. — Ulan yeter be babacığım, curayı bana bırak be!.. İki hâneberduş konuşur: — Ne oldu senin aynalı curacın? — Bandırmalı mı?.. Keskin Ali domuzu kandırıp aldı yanına, sarıkızla mastor.. Halk ağzı argoda da buna benzer bir isim vardır, artık içilmeyip de yere yahud tablaya atılan cıgaraya “İzmarit” denilir; şu fark ile ki “İzmarit”, pırpırılar ağzındaki “cura” hâline gelmemiş, daha hayli içilecek yeri olan cıgara da olabilir, hattâ ekseriyâ o haldedir. Bibl. : F. Devellioğlu, Türk Argosu.