Üçüncü Sultan Selim devrinin, pâdişah meclislerinde saz çalmış meşhur bir kemânî ve bestekâr; müverrih Şânîzâde Atâullah Efendi, kendi adına nisbetle anılan vekaayinâmesinin üçüncü cildinde hicrî 1236 (Milâdî 1820-1821) vak’aları arasında hünkâr baş imamı Ahmed Kâmilî Efendi’nin hal tercemesi içinde bu sanatkârın adından bahsediyor, ve onu, aynı zamanda bir mûsikişinas olan Ahmed Kâmilî Efendinin hocaları arasında gösteriyor: “AHmed Kâmilî Efendi Kırımlı olub sinni sigarında bâzı akrabâsı şefâati ile Enderunu Hümâyunu alınıp giderek çavûşan arasına girdi ve hüsni savtı sebebi ile hânendelikde usulbendlik mahâretine mâlik olduğundan başka müsâhibi şehriyâri Kemânî Hızır Ağa ve ol âvanda sâzendegân meyânında üstâddii hüdâdâdı ile eşher ve hâlâ erbâbı beyninde âsârı mûteber olan Kemânî Âmâ Corci ile dahi demsaz olarak kavâidi pişrevîde dahi hayli balâ pervaz olmuşlar idi.” Hayatı hakkında başka bilgi edinilemedi. Bu Kör Kemânî Corci’ye, Lâle Devrinde yaşamış ve çok büyük şöhret sâhibi olmuş diğer bir Kemânî Corci ile karışdırmamalıdır.