1880 ile 1890 arasında Beyoğlunun namlı muhabbet dellâllarından; gençliğinde karantina idâresinde memurluk ettiği için Karantinacı Corci diye anılırdı, muhabbet çöpçatıcılığına da o zamanlar başlamışdı; gaayet temiz giyinir, sözü sohbeti yerinde, terbiyeli adamdı; devrin rical konaklarına girer çıkar, mahdum beyler, damad beylerle sıkı fıkı temas eder, onlara umumhânelere düşmemiş, orta malı olmamış güzel güzel rum kızları bulurdu, velînimetlerini de yine kendisi tarafından temin edilen rum evlerine götürüb nâzeninlerle buluşdururdu. Nüfuzlu bir paşanın damadını bir terzi çırağı kıza deli gibi âşık olarak karısını boşamaya kalkması üzerine Corci’nin ne mal olduğu anlaşılmış, karantina idâresinden kovulmuş, konaklara giremez olunca sanatını Beyoğlu sokaklarında ve birâhâne, meyhâne ve kahvehânelerinde icrâya başlamışdı. Gaayet sıska, gagaburun, incecik boyunlu, saçı bıyığı ağarmış, dilinden kadın kız lâfı eksik olmaz, “Horoz ölmüş, gözü çöplükde kalmış” darbi meselince kendisine sokak dellâlı olduğu devirde ayak takımından yeni âşinâlarınca “Horoz” lâkabı takılmışdı; her kaldığı yerde etrâfa şöyle bir göz gezdirir, bir kaç masadan mutlaka dâvet olunur, bira, şarab, rakı her ne ise bir içki ikrâm olunur, biraz da nazlandıktan sonra cebinden eli altındaki kızların yarı üryan çekilmi...

1880 ile 1890 arasında Beyoğlunun namlı muhabbet dellâllarından; gençliğinde karantina idâresinde memurluk ettiği için Karantinacı Corci diye anılırdı, muhabbet çöpçatıcılığına da o zamanlar başlamışdı; gaayet temiz giyinir, sözü sohbeti yerinde, terbiyeli adamdı; devrin rical konaklarına girer çıkar, mahdum beyler, damad beylerle sıkı fıkı temas eder, onlara umumhânelere düşmemiş, orta malı olmamış güzel güzel rum kızları bulurdu, velînimetlerini de yine kendisi tarafından temin edilen rum evlerine götürüb nâzeninlerle buluşdururdu. Nüfuzlu bir paşanın damadını bir terzi çırağı kıza deli gibi âşık olarak karısını boşamaya kalkması üzerine Corci’nin ne mal olduğu anlaşılmış, karantina idâresinden kovulmuş, konaklara giremez olunca sanatını Beyoğlu sokaklarında ve birâhâne, meyhâne ve kahvehânelerinde icrâya başlamışdı. Gaayet sıska, gagaburun, incecik boyunlu, saçı bıyığı ağarmış, dilinden kadın kız lâfı eksik olmaz, “Horoz ölmüş, gözü çöplükde kalmış” darbi meselince kendisine sokak dellâlı olduğu devirde ayak takımından yeni âşinâlarınca “Horoz” lâkabı takılmışdı; her kaldığı yerde etrâfa şöyle bir göz gezdirir, bir kaç masadan mutlaka dâvet olunur, bira, şarab, rakı her ne ise bir içki ikrâm olunur, biraz da nazlandıktan sonra cebinden eli altındaki kızların yarı üryan çekilmiş fotoğraflarını çıkararak gösterir, pazarlığa girişirdi, sonra kösemen gibi öne düşer, peşine takılan huvardayı bir eve götürürdü; kendi âidâtı sâbit, bir mecidiye idi. Bu yolda altmış beş yaşlarına kadar sürttü durdu. Ayak takımından bıçkın güruhu gençler Corci’yi sokakda görünce: “Üü rü üüü!.” diye bağırırlar, Corci hemen yan sokaklardan birine sapıp kaçardı. Sermed Muhtar ALUS