1648 de Sultan ibrahim tahtdan indirilip henüz yedi yaşındaki oğlu Dördüncü Sultan Mehmed pâdişah olduğunda, Osmanlı devletinni saltanat an’anesince askere cülûs bahşişi dağıtmak için hâzinede yeter para bulunamamış, cülûs bahşişi, Sultan İbrahim devri ricâlinden aşırı zenginliği ile tanınmış Cinci Hoca lakabı ile meşhur kadıasker Safranbolulu Hüseyin Efendinin musâdere edilen birikmiş parasından verilmişti. Muazzam servetini amansız rüşvet yolu ile toplamış olan Cinci Hocnın küpler ve güğümler içinde birikdirip sakladığı paraları bilahsas has ayarlı altınlardı; bu para asker eliyle İstanbul piyasasına dökülünce, esnaf ve tüccar arasında “Cinci Parası”, “Cinci Akçesi” isimleri ile fevkalâde rağbet görmüşdü; müverrih Nâimâ Efendi şöyle anlatıyor: “Cinci neye uğradığı bilüb ağlayarak kâh kendisi, kâh kâhyası filân duvarda, filân merdiven altında şu kadar şey vardır diye haber verdiler, on iki güğüm çil akçe ve 70.000 kuruşluk para ki cümlesi tas gibi çukur ve yeni hâlisül ayar Mısır darbhânesinde basılmış paralardı. O mâhud para nice zaman halk elinde dolaşıp mûteber olup Cinci Parası diye şöhret buldu, sonra sarraf denilen mel’unların eline geçip eritip külçe altın yapdılar, Cinci Parası piyasada yok oldu” diyor. İsmail Hâmi Danişmend’in “İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi” isimli ...

1648 de Sultan ibrahim tahtdan indirilip henüz yedi yaşındaki oğlu Dördüncü Sultan Mehmed pâdişah olduğunda, Osmanlı devletinni saltanat an’anesince askere cülûs bahşişi dağıtmak için hâzinede yeter para bulunamamış, cülûs bahşişi, Sultan İbrahim devri ricâlinden aşırı zenginliği ile tanınmış Cinci Hoca lakabı ile meşhur kadıasker Safranbolulu Hüseyin Efendinin musâdere edilen birikmiş parasından verilmişti. Muazzam servetini amansız rüşvet yolu ile toplamış olan Cinci Hocnın küpler ve güğümler içinde birikdirip sakladığı paraları bilahsas has ayarlı altınlardı; bu para asker eliyle İstanbul piyasasına dökülünce, esnaf ve tüccar arasında “Cinci Parası”, “Cinci Akçesi” isimleri ile fevkalâde rağbet görmüşdü; müverrih Nâimâ Efendi şöyle anlatıyor: “Cinci neye uğradığı bilüb ağlayarak kâh kendisi, kâh kâhyası filân duvarda, filân merdiven altında şu kadar şey vardır diye haber verdiler, on iki güğüm çil akçe ve 70.000 kuruşluk para ki cümlesi tas gibi çukur ve yeni hâlisül ayar Mısır darbhânesinde basılmış paralardı. O mâhud para nice zaman halk elinde dolaşıp mûteber olup Cinci Parası diye şöhret buldu, sonra sarraf denilen mel’unların eline geçip eritip külçe altın yapdılar, Cinci Parası piyasada yok oldu” diyor. İsmail Hâmi Danişmend’in “İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi” isimli eserinde 1648 deki cülûs mahşisinin ,.958,400 duka altını tuttuğu ve bunun 1,920,00 altının Cinci Parası ile karşılandığı kayıdlıdır. Cinci Hocanın bu muazzam serveti nasıl topladığına örnek olarak Nâimâ, nakîbüleşraf Zeyrekzâde Abdürrahman Efendinin ağzından şu fıkrayı naklediyor: “Bağdad Kadılığından azledilip İstanbula dönmek üzere Diyarbekire gelmişdim. Bağdad Vâliliğinden azledilmiş Hüseyin Paşa da İstanbula gidiyordu, biz paşadan bir gün evvel yola çıkdığımız için Hüseyin Paşayı Diyarbekire geldiğinde karşıladık; yanında eşyâ yokdu, yalnız bir beygirden hizmetkârları ağır bir heybe indirdiler, hattâ bizzat paşa da bir ucundan tutarak hizmetkârlarına yardım etti, ve heybeyi yanına alıp üstüne bir ihram örttü. Paşa ile teklifsiz idik: – Heybede ne vardır ki bizzat bu kadar dikkat ediyorsunuz?.. diye sordum.. Hüseyin Paşa: – Be hey efendi!.. İstanbulda Cinci Hoca dedikleri muzir tamahkârın şerrini def etmek için kendisine hediye edeceğim beşbin kırmızı filorin vardır! dedi...”