Batı türkcesinde, bilhassa İstanbul ağızında unutulmuş güzel bir kelimedir; civelek, gürbüz, pençeli anlamında sıfatdır; Ahmed Vekif Paşa “Lehcei Osmanî” de şâirin adını kaydetmeden misâl olarak şu güzel beyti gösteriyor: Gam u cevri çok, şefkati az idi Cilâsın civan idi, şehbaz idi. Hâlen günlük yazı ve sohbet dilimizde maalesef kullanmıyoruz; pek nâdir olarak erkek çocuklara isim olarak verilmiş gördük, “Celasun” şeklinde bozulub soyadı olarak kullanıldığına da rastladık.