Atatürk devrinde olmuş bir kavgadır ki Falih Rıfkı tarafından Atatürke âîd anlatılan fıkralar arasındadır; bir şehir kütüğüne geçecek kıymetdedir: “Bir vatandaş hapishaneden Atatürke pek acıklı bir telgraf çeker. “Sana sığınıyorum, evrakımı Adliyeden al, oku, ne hüküm verirsen razıyım,” der. Atatürk zâbıta işlerine pek meraklı idi. Biraz da bu merak yüzünden Adliye Vekili Saracoğlundan dosyayı ister. Baştanbaşa okur. Bize vakayı şöyle hulâsa etti: Adanın biri karısı ile iyi geçinmezmiş. Akşam Cihangirdeki evine gelir, biraz demlenir, gamlanır, Allah ne kadar kısmet etti ise karısı ile kavgasını eder, sızarmış. Bir akşam işi ters gitmiş. Kadın kavgayı münasib yerinde kesmemiş. Avaz avaz bir haykırışma, bir sövüşme, Hüseyin Rahmiden bir iki formalık edebiyat mahalleyi ayaklandırmış. Nihayet adamcağız sokağa fırlıyarak: — Boşadım seni, kadın... Boşsun, üç defa, bin defa boşsun!.. diye bağırmış. “Bunun üzerine, pencereden başını sarkıtan karısı, şıllık şıllık: — Zor boşarsın, geçti o günler, şimdi medenî kanun var! Deyince, adam: — Hay senin de, medenî kanunun da, onu yapanın da, yaptıranın da... demiş. “Hemen birkaç tanık, yapan kim, Büyük Millet Meclisi, yaptıran kim, tabiî Atatürk, bir tutanak. “Büyük Millet Meclisini ve kanunlarını ve Devlet Reisini tahkir suçu ile”, eli kelepçe...

Atatürk devrinde olmuş bir kavgadır ki Falih Rıfkı tarafından Atatürke âîd anlatılan fıkralar arasındadır; bir şehir kütüğüne geçecek kıymetdedir: “Bir vatandaş hapishaneden Atatürke pek acıklı bir telgraf çeker. “Sana sığınıyorum, evrakımı Adliyeden al, oku, ne hüküm verirsen razıyım,” der. Atatürk zâbıta işlerine pek meraklı idi. Biraz da bu merak yüzünden Adliye Vekili Saracoğlundan dosyayı ister. Baştanbaşa okur. Bize vakayı şöyle hulâsa etti: Adanın biri karısı ile iyi geçinmezmiş. Akşam Cihangirdeki evine gelir, biraz demlenir, gamlanır, Allah ne kadar kısmet etti ise karısı ile kavgasını eder, sızarmış. Bir akşam işi ters gitmiş. Kadın kavgayı münasib yerinde kesmemiş. Avaz avaz bir haykırışma, bir sövüşme, Hüseyin Rahmiden bir iki formalık edebiyat mahalleyi ayaklandırmış. Nihayet adamcağız sokağa fırlıyarak: — Boşadım seni, kadın... Boşsun, üç defa, bin defa boşsun!.. diye bağırmış. “Bunun üzerine, pencereden başını sarkıtan karısı, şıllık şıllık: — Zor boşarsın, geçti o günler, şimdi medenî kanun var! Deyince, adam: — Hay senin de, medenî kanunun da, onu yapanın da, yaptıranın da... demiş. “Hemen birkaç tanık, yapan kim, Büyük Millet Meclisi, yaptıran kim, tabiî Atatürk, bir tutanak. “Büyük Millet Meclisini ve kanunlarını ve Devlet Reisini tahkir suçu ile”, eli kelepçeli veya kelepçesiz, “mevkufen muhakeme edilmek üzere” hapsi boylamış. Ayılınca da Atatürke o telgraf çekmiş. “Atatürk şöyle hepimize bir baktı: — A birader siz adamcağızın yerinde olsanız ne dersiniz? Diye sordu. Sonra: “— Bu rezaletleri kaldırsak...” dedi. “Bu gibi hâdiseler üzerine “hasıraltı” ve “hıfz” devri gelmiştir. Mümtaz Ökmen Adliye Bakanı iken muameleye koymadığı bu türlü dosyalarınsi iki üç yüzü bulduğunu bana söylemişti.”