Sivrisinek ve tatarcık gibi haşaratın insanı sokup rahatsız etmesine karşı yatağın üstüne çadır gibi kurulup açılan örtü; Cibinlik adı, âzerî türkcesinde sivrisinek ve emsâli haşarâta verilmiş “cibin” isminden gelir. Cumhuriyet devrinde, merhum Dr. Refik Saydam’ın Sıhhiye Vekilliği zamanında bu gibi haşerât ile çok ciddî ve şümullü mücâdele başlamadan, yaz geceleri sivrisinek ve tatarcık, İstanbul halkını korkunc şekilde tâciz ederdi, öyle ki, hemen istisnasız, geceleri, bütün evlerdeki yatakların üstüne bir cibinlik kurulurdu; ekseriyetle yer döşeğinde yatan eski devirlerde, bir büyük cibinlik altına üç dört döşek serildiği olurdu. Bilhassa sayfiyeler, bu arada Anadolu yakasında Erenköyü ve etrafı azman sivri sineklerin çokluğu ile meşhurdu, öylesine ki, akşam yemeğini, o haşaratın hücumu karşısında ızdırab içinde yiyen bir aile efrâdı, yemekden sonra huzur içinde oturamaz, cibinliklerin altına can atılırdı. Cibinlikler alelumun ince dûlbendden, en âlâları da bürüncükden yapılırdı. (B.: Bürüncük); tek yataklı cibinlikler mahrûtî çadır şeklinden olur, tepesinden tavana asılır, etekleri de yere serilmiş yatağın şiltesi altına sokulur, böylece yatağı içine alırdı, bir kaç yatak için, veyâ karyolalar için büyük cibinlikler ise küb şeklinde, oda gibi dikili, ve dört köşesinden duva...

Sivrisinek ve tatarcık gibi haşaratın insanı sokup rahatsız etmesine karşı yatağın üstüne çadır gibi kurulup açılan örtü; Cibinlik adı, âzerî türkcesinde sivrisinek ve emsâli haşarâta verilmiş “cibin” isminden gelir. Cumhuriyet devrinde, merhum Dr. Refik Saydam’ın Sıhhiye Vekilliği zamanında bu gibi haşerât ile çok ciddî ve şümullü mücâdele başlamadan, yaz geceleri sivrisinek ve tatarcık, İstanbul halkını korkunc şekilde tâciz ederdi, öyle ki, hemen istisnasız, geceleri, bütün evlerdeki yatakların üstüne bir cibinlik kurulurdu; ekseriyetle yer döşeğinde yatan eski devirlerde, bir büyük cibinlik altına üç dört döşek serildiği olurdu. Bilhassa sayfiyeler, bu arada Anadolu yakasında Erenköyü ve etrafı azman sivri sineklerin çokluğu ile meşhurdu, öylesine ki, akşam yemeğini, o haşaratın hücumu karşısında ızdırab içinde yiyen bir aile efrâdı, yemekden sonra huzur içinde oturamaz, cibinliklerin altına can atılırdı. Cibinlikler alelumun ince dûlbendden, en âlâları da bürüncükden yapılırdı. (B.: Bürüncük); tek yataklı cibinlikler mahrûtî çadır şeklinden olur, tepesinden tavana asılır, etekleri de yere serilmiş yatağın şiltesi altına sokulur, böylece yatağı içine alırdı, bir kaç yatak için, veyâ karyolalar için büyük cibinlikler ise küb şeklinde, oda gibi dikili, ve dört köşesinden duvarlara gerilerek kurulurdu. Zamanımızda “filit” ve “D.D.T.” gibi haşarat ilâçlarının çıkması, evlerimizden cibinliği tamamen kaldırmışdır. Belki birkaç eski İstanbullu âilenin sandığında hâtıra olarak saklanır cibinlik kalmışdır.