İkinci Abdülhamid devrinin namlı tulumbacı kahvehânelerinden biri idi; ramazanlarda çalgılı kahve olurdu (B.: Çalgılı kahveler); 1314 de (1896 - 1897) benim Tersâne Haddehânesinde bulunduğum sıralarda, Cibâlide oturur bahriyeli arkadaşlarımızın teşriki ile burada çalgılı kahveyi ben tanzim ettim; ve ilk defâ da bu vesile ile gittim gördüm; Cibâli vapur iskelesi dibinde bir kahvehânedir, son zamanlara kadar da o dükkân yine kahvehâne idi. Lâkin o yıl, mesleği icâbı başında bulunup işletemedim; yeni açmış idim ki, ramazanın ilk günleri çok çirkin bir iftirânın kurbânı oldum; bir fitne nigâh zâlim zenâne yüzünden hapsedildim; mahbesimin penceresi Haliç üzerine idi, geceleri karşıdan çalgı sesini işitdikçe içimi çeker ağlar idim. Ramazanın yarısı olmadan çalgı sesleri kesildi, sonra öğrendim ki, o kadar emek verip hazırladığım çalgılı kahve işletilememiş, bir uygunsuzluk yüzünden kapatılmış, ona da çok üzüldüm. O tarihde bu kahvehânenin sahibi, Deli Hârun adında bir Gürcü idi, yine kendi cinsinden güzellikde resim gibi bir bıçkını vardı, delikanlının adı da Reşid idi, Cibâli tulumbacıları ve karşı tarafdan Tersânelilerin uçarıları, ustası ile çırağının adını birleştirip bu kahvehâneye Hârun Reşid adını koymuşlardı, Cibâli kahvehânesinde gidelim demezler: “Hârun Reşide gidelim, Hârun ...

İkinci Abdülhamid devrinin namlı tulumbacı kahvehânelerinden biri idi; ramazanlarda çalgılı kahve olurdu (B.: Çalgılı kahveler); 1314 de (1896 - 1897) benim Tersâne Haddehânesinde bulunduğum sıralarda, Cibâlide oturur bahriyeli arkadaşlarımızın teşriki ile burada çalgılı kahveyi ben tanzim ettim; ve ilk defâ da bu vesile ile gittim gördüm; Cibâli vapur iskelesi dibinde bir kahvehânedir, son zamanlara kadar da o dükkân yine kahvehâne idi. Lâkin o yıl, mesleği icâbı başında bulunup işletemedim; yeni açmış idim ki, ramazanın ilk günleri çok çirkin bir iftirânın kurbânı oldum; bir fitne nigâh zâlim zenâne yüzünden hapsedildim; mahbesimin penceresi Haliç üzerine idi, geceleri karşıdan çalgı sesini işitdikçe içimi çeker ağlar idim. Ramazanın yarısı olmadan çalgı sesleri kesildi, sonra öğrendim ki, o kadar emek verip hazırladığım çalgılı kahve işletilememiş, bir uygunsuzluk yüzünden kapatılmış, ona da çok üzüldüm. O tarihde bu kahvehânenin sahibi, Deli Hârun adında bir Gürcü idi, yine kendi cinsinden güzellikde resim gibi bir bıçkını vardı, delikanlının adı da Reşid idi, Cibâli tulumbacıları ve karşı tarafdan Tersânelilerin uçarıları, ustası ile çırağının adını birleştirip bu kahvehâneye Hârun Reşid adını koymuşlardı, Cibâli kahvehânesinde gidelim demezler: “Hârun Reşide gidelim, Hârun Reşidde idim, Hârun Reşidde falanı gördüm” derlerdi (B.: Hârun, Deli). Bir ara İstanbuldan uzaklaşmış, Kirmastiye gitmiş, vak’a o zaman cereyan etmiş; şöyle ki, Gürcü Reşid ustasından izin alarak bir Cuma günü bir takım uygunsuz yâran ile Kâğıdhâneye gitmiş, akşamı da kahvehâneye yahud odalarına dönmemiş, birkaç gün sonra güzel delikanlının uryan cesedini Cendere Boğazında ıssız bir yerde çalılıklar arasında dört yerinden kamalanmış olarak bulmuşlar. Uzun tahkikatdan sonra, kaatilinin Kürd İbrahim isminde bir sırık hammalı olduğu meydana çıkmış; Reşidin katli üzerine de Deli Hârun hakikaten tecennün ederek Toptaşı Timarhânesine girmiş (B.: Reşid, Gürcü). Lebi deryâda güzel kahvehâne idi. Halicin dâimâ hareketli manzarasını seyr ile insan saatlerce oturabilirdi. Eğer aldanmıyor isem Deli Hârun müşterilerine esrar de içirirdi, onun için içeriye yabancıyı asla sıkmaz, bir behâne bulur, kapudan savardı. Vâsıf HİÇ