Sulanıp sıvışan, bulaşan madde; sıvık, sıvışık, bulaşık, bulaşğan. Halk ağzında mecâzen, tanıdığına, konuşduğuna musallat olan, iz’âc eden, türlü münasebetsizlik ile etrâfa tiksinti verdiği halde hâlâ duran adamlar hakkında kullanılır; misal; Bir rind adam anlatır: — Ayak üstü, tezgâh başında bir kadeh rakı içeyim dedim, adını da bilmem mendeburun, o cıvık herif yine orada idi, selâm ve bir türlü belâ, yüz verme, başka türlü belâ, o bir kadeh rakı zehir oldu. ★ Konuşulur: — Fenâ adam değildir ama, iki kadeh attı mı, cıvır... — Neresi iyi böyle adamın... “içki güneri âdemi temyîze mehekdir!..”.