Cevâhir Bedestanı yahud diğer adı ile Eski Bedestanın cevâhircilerinden başka mücevher tüccarları kadimden beri ola gelmişdir. On yedinci asırda yaşamış büyük yazar Evliyâ Çelebi bunları bir takım sınıflara ayırıyor; kendi dükkânları olmayub Cevâhir Bedestanı içinde ve dışındaki dükkân sahiblerine mal temin eden cevâhir tüccarlarına “Bezirgânı Cevâhirciyan” adını vererek şunları yazıyor: “Nefer 600. Dükkânları yokdur, hanlarda otururlar; mallarının hesâbını, cevâhirlerinin adedini ancak Hüdâ bilir. Elmâsı Hindistan, lâ’li Bedehşan, pîrûzei Nişâbur, yâkuuti Seylân misilli cevherler cümlesi bunlarda mevcuddur” diyor. Bunlar, ellerindeki kıymetli taşları çıplak, taş olarak satan elmas tüccarlarıdır. Kendilerine verilen kıymetli taşları altundan yapdıkları yuvalara, güzel güzel şekillerin münâsib yerlerine koyan, tesbit eden ve bu sûretle yüzük, bilezik, gerdanlık, küpe, iğne, broş, tac. hançer ve kılıç kabzası gibi ziynet eşyâsı ve murassaâ yapan sanatkârlara (kakmacı kuyumculara) da “Ênâfı zergeran cevâhirciyan” adını veren Evliya Çelebi onlar hakkında da şu satırları yazıyor: “Dükkân 100, nefer 155. Bunlar (büyük esnaf alaylarında arabalar üzerine kurdukları dükkânlarını) mücevher eşyâlar ile zeyn idüb cevâhir âvânı ve eşyâ işleyerek pür silâh geçerler. Küpeli Yahudi, Samurkaş Ru...

Cevâhir Bedestanı yahud diğer adı ile Eski Bedestanın cevâhircilerinden başka mücevher tüccarları kadimden beri ola gelmişdir. On yedinci asırda yaşamış büyük yazar Evliyâ Çelebi bunları bir takım sınıflara ayırıyor; kendi dükkânları olmayub Cevâhir Bedestanı içinde ve dışındaki dükkân sahiblerine mal temin eden cevâhir tüccarlarına “Bezirgânı Cevâhirciyan” adını vererek şunları yazıyor: “Nefer 600. Dükkânları yokdur, hanlarda otururlar; mallarının hesâbını, cevâhirlerinin adedini ancak Hüdâ bilir. Elmâsı Hindistan, lâ’li Bedehşan, pîrûzei Nişâbur, yâkuuti Seylân misilli cevherler cümlesi bunlarda mevcuddur” diyor. Bunlar, ellerindeki kıymetli taşları çıplak, taş olarak satan elmas tüccarlarıdır. Kendilerine verilen kıymetli taşları altundan yapdıkları yuvalara, güzel güzel şekillerin münâsib yerlerine koyan, tesbit eden ve bu sûretle yüzük, bilezik, gerdanlık, küpe, iğne, broş, tac. hançer ve kılıç kabzası gibi ziynet eşyâsı ve murassaâ yapan sanatkârlara (kakmacı kuyumculara) da “Ênâfı zergeran cevâhirciyan” adını veren Evliya Çelebi onlar hakkında da şu satırları yazıyor: “Dükkân 100, nefer 155. Bunlar (büyük esnaf alaylarında arabalar üzerine kurdukları dükkânlarını) mücevher eşyâlar ile zeyn idüb cevâhir âvânı ve eşyâ işleyerek pür silâh geçerler. Küpeli Yahudi, Samurkaş Rum, Galatada Dörtyol ağzında Benli Rum, Cevâhir Kolu dedikleri (oyuncu kolunu kuran) Laskaraki (B.: Cevâhir Kolu) cevâhircilikde yegâne idi. Unkapanında bizim peder merhumun şâkirdi Laz Ali, (Evliyanın babası muharririn rivâyetine göre kuyumcubaşı Derviş Mehmed Zıllî’dir) Dördüncü Sultan Murad’ın tahtını kendi tasnîâtı ile öyle tezyin etmişdir ki bakan gözler kamaşır”. Mâmul, hazır cevâhirli eşyâ satanlara da “Esnâfı Cevher fürûşan” adını veren Evliyâ: “Dükkân 70, nefer 102, dükkânları Bedestan etrâfındadır” diyor. Zamanımızda “cevâhirci” tâbiri kalkmış, bu iş üstünde çalışan esnaf ve sanatkârlar “kuyumcu” adı ile toplanmışdır (B.: Kuyumcu).