1909 inkilâbında her sınıf ve cemaate cemiyet hâlinde toplanma hürriyeti verildiği sırada muhtelif tarîkatlere mensub olan kimseler de bu hakdan faydalanarak bir cemiyet kurmaya teşebbüs ettiler. Esâsen cemiyet kurmadan önce “Cerîdei Soofiye”, “Tasavvuf”, ve “Muhibban” isimleriyle muhtelif zümrelerin çıkarmakda oldukları mecmualarla diğer dinî mecmua ve gazetelere yazdıkları makaalelerle tekke ve tarikat mensubları da memlekette bir varlık olduklarını herkese gösteriyorlardı. Fakat tarikatlerin kendi aralarında ayrılıklar, bir de tekke mensubları ile medreseli ulemâ arasında geçimsizlik bu zümrenin bir cemiyet kurmasını çok zorlaşdırıyordu. Bu işe o devrin basın âleminde tanınmış Hacıbeyzâde Muhtar Bey adında bir zât teşebbüs etti; garibdir ki kendisi, diğer bütün tarikatlerce sevimsiz görünen bektâşîlik ile tanınmışdı; Muhtar Bey, çıkarmakda olduğu “Muhibban” isimli mecmuayı bu cemiyet kurma yolunda kullandı. Mutlakiyet devrinde sürgüne gönderilip hayli cevir ve cefâ çekmiş Şeyh Nâil Efendi adında bir zâtın yazdığı “Cemiyeti Soofiyei İttihadiye” nizamnâmesini mecmuasında neşretti (1911); fakat cemiyeti kurmak imkânı bulunamadı. Osman Nuri ERGİN