1885 ile 1895 arasında Üsküdarda meşhur Çiçekçi Kahvehânesinde kahveci çırağı, gaayetle güzel bir genc idi; meşhur ressam Üsküdarlı Ali Riza Bey de sık sık o Çiçekci Kahvehânesine uğrardı. Bir cuma günü Cemili ki o zaman çocuk 16 - 17 yaşlarında, karşısına oturtarak kurşun kalemi ile üç beş çizgide resmini yapdı; takdir etmek haddimiz değil ammâ resme hayran oldum; üstad hemen o resmin bir kopyesini çıkarıp bana verdi: “Al Vâsıf Efendi, hem benden, hem Cemilden yâdigâr..” dedi. Gözüm gibi sakladım; garîki rahmetler. Yine sık sık o kahvehâneye çıkar bahriye erkânından bir miralay vardı; maalesef adını şimdi hatırlıyamıyorum, hayırsever bir baba adamdı; kahveci çıraklığının ve kahveciliğin bir meslek olmadığını söyliyerek Cemili iknâ etmiş, bahriyeli formasının da câzibesi intimam edince çocuğu o onaltı, on yedi yaşlarında iken Tersânede Haddehâneye nefer yazdırmışdı; bu münasebetle “Haddehâneli” lakabını alan Cemil orada emsâli genclere uyarak tulumbacılığa da heves etmişdir ki Çeşmemeydanı sandığında soyunmuş yangına koşduğunu bir sefer görmüş idim. Melâhati vechiyesinin şânına denk pek güzel bir sesi olduğunu, hattâ bundan dolayı Haddehânede kendisine “Hânende Cemil” denildiğini duymuşdum, fırsat düşüb dinlemedim; hayatı hakkında da başkaca malûmâtım yokdur. Vâsıf HİÇ Haddeh...

1885 ile 1895 arasında Üsküdarda meşhur Çiçekçi Kahvehânesinde kahveci çırağı, gaayetle güzel bir genc idi; meşhur ressam Üsküdarlı Ali Riza Bey de sık sık o Çiçekci Kahvehânesine uğrardı. Bir cuma günü Cemili ki o zaman çocuk 16 - 17 yaşlarında, karşısına oturtarak kurşun kalemi ile üç beş çizgide resmini yapdı; takdir etmek haddimiz değil ammâ resme hayran oldum; üstad hemen o resmin bir kopyesini çıkarıp bana verdi: “Al Vâsıf Efendi, hem benden, hem Cemilden yâdigâr..” dedi. Gözüm gibi sakladım; garîki rahmetler. Yine sık sık o kahvehâneye çıkar bahriye erkânından bir miralay vardı; maalesef adını şimdi hatırlıyamıyorum, hayırsever bir baba adamdı; kahveci çıraklığının ve kahveciliğin bir meslek olmadığını söyliyerek Cemili iknâ etmiş, bahriyeli formasının da câzibesi intimam edince çocuğu o onaltı, on yedi yaşlarında iken Tersânede Haddehâneye nefer yazdırmışdı; bu münasebetle “Haddehâneli” lakabını alan Cemil orada emsâli genclere uyarak tulumbacılığa da heves etmişdir ki Çeşmemeydanı sandığında soyunmuş yangına koşduğunu bir sefer görmüş idim. Melâhati vechiyesinin şânına denk pek güzel bir sesi olduğunu, hattâ bundan dolayı Haddehânede kendisine “Hânende Cemil” denildiğini duymuşdum, fırsat düşüb dinlemedim; hayatı hakkında da başkaca malûmâtım yokdur. Vâsıf HİÇ Haddehâneli Cemil (Resim : S. Bozcalı)