Asrımız başlarında yaşamış, Allah vergisi bir hârika olan güzel sesi ile şöhreti bütün İstanbul’u tutmuş bir müezzin; Aksaray Vâlide Camii başmüezzini idi; Hâfız Ali Rıza Sağman “Hâfız Sâmi” adındaki eserinde bu zât hakkında hâtıralarını şöylece anlatıyor: Aksaraylı Hâfız Cemal için, hiç tereddüd etmeden, yalnız ezan okumak için yaradılmışdır derim. Kur’an da okurdu; fakat, okumasa daha iyi olurdu denebilecek tarzda bir okuyuşu vardı. Mevlid ve gazelde Hâfız Sâmi ve Hâfız Osmandan sonra gelen sınıfa dâhildi; bestelenmiş eserleri, usûlüne uygun olarak okuduğuna şâhid olmadım; Hâfız Cemal için, Sâmi’nin de, Osman’ın üstünde bir konu vardı: Ezan. Ezanda bir “Bilâli Sâni” idi. Mevlid nasıl ki Sâmi’de en ulvî sesini kaybetmiş ise ezancılık da Hâfız Cemal ile gitmişdir. “Cemal, Aksaray Vâlide Camiinin minâresinde, dirseklerini şerefenin kenarına dayayıp, başını elleri arasına alarak ezan okumaya başlayınca bütün vecid içinde titrerdi; ezan bitinceye kadar evler, yollar, meydan mutlak bir sükût içinde kalırdı; tramvaylar, cereyan kesilmiş gibi oldukları yerlerde durur, arabalar yürümez, pencereler açılır; dükkânlar, mağaçalar, kahvehâneler boşalır, iş güç dururdu, Yalnız Türk ve müslüman değil, gayri müslimler de o sesin sihri ilâhîsi ile bağlanırdı. Cemal’in ezanını dinlemek için çok ...

Asrımız başlarında yaşamış, Allah vergisi bir hârika olan güzel sesi ile şöhreti bütün İstanbul’u tutmuş bir müezzin; Aksaray Vâlide Camii başmüezzini idi; Hâfız Ali Rıza Sağman “Hâfız Sâmi” adındaki eserinde bu zât hakkında hâtıralarını şöylece anlatıyor: Aksaraylı Hâfız Cemal için, hiç tereddüd etmeden, yalnız ezan okumak için yaradılmışdır derim. Kur’an da okurdu; fakat, okumasa daha iyi olurdu denebilecek tarzda bir okuyuşu vardı. Mevlid ve gazelde Hâfız Sâmi ve Hâfız Osmandan sonra gelen sınıfa dâhildi; bestelenmiş eserleri, usûlüne uygun olarak okuduğuna şâhid olmadım; Hâfız Cemal için, Sâmi’nin de, Osman’ın üstünde bir konu vardı: Ezan. Ezanda bir “Bilâli Sâni” idi. Mevlid nasıl ki Sâmi’de en ulvî sesini kaybetmiş ise ezancılık da Hâfız Cemal ile gitmişdir. “Cemal, Aksaray Vâlide Camiinin minâresinde, dirseklerini şerefenin kenarına dayayıp, başını elleri arasına alarak ezan okumaya başlayınca bütün vecid içinde titrerdi; ezan bitinceye kadar evler, yollar, meydan mutlak bir sükût içinde kalırdı; tramvaylar, cereyan kesilmiş gibi oldukları yerlerde durur, arabalar yürümez, pencereler açılır; dükkânlar, mağaçalar, kahvehâneler boşalır, iş güç dururdu, Yalnız Türk ve müslüman değil, gayri müslimler de o sesin sihri ilâhîsi ile bağlanırdı. Cemal’in ezanını dinlemek için çok uzak semtlerden gelerek minâre diblerinde bekleşenleri bilirim. “Millî Mücadeleyi müteâkib Şehidlikleri Îmar Cemiyeti tarafından Anafartalarda mevlid okumak üzere dâvet edilmişdik, Şaşı Hâfız Osman, bu Hâfız Cemal, Hâfız Âşir, Sultanselimli Hâfız Riza ve ben. Vapurumuz sabaha karşı Gelibolu önüne varmışdı. Tertip Heyeti okuma heyetinden selâtüsselâm ve ezan istedi. Setâtüsselâmdan sonra Hâfız Cemal bir sabah ezânı okudu. Aman Allahım, o ne ses, o ne okuyuş, o ne aşk! Vapurumuzdan yükselip her yana yayılan tevhîdin sadâsı, tâ karşıdaki Anadolu sâhillerini boyluyordu. Çanakkale şehidlerinin gökyüzüne nakşolan kabri kitâbesi gibiydi. “Zavallı Cemal, öbür arkadaşları gibi pek acıklı bir durum içinde rahmeti rahmâna kavuşdu. Hastahânede gözünün birini çıkardılar, gerek bunun verdiği, gerek türlü zârûretlerin yüklediği sıkıntılar içinde hatmi enfâs eyledi” (Ali Riza Sağman). Aksaraylı Hâfız Cemal merhumun hayatı hakkında başka kayda rastlamadık, doğum ve ölüm tarihlerini de tesbit edemedik.