Asli arabca, garb türkcesinde isim ve sıfat; îdam hükümlerini yerine getiren adam; mecâzen “merhametsiz, zâlim, gaddar, amansız, hunhar, kan dökücü” yerinde kullanılır. Dîvan şâirleri civan ve nigâr sevdikleri, övdükleri güzellerin vahşî, zâlim bakışlı gözlerini, öyle bakışlarını, gamzelerini cellâda benzetmişlerdir: BİR GAZELDEN Âfeti can dediler gamzei cellâdın içün Nahli gül söylediler kaameti şemsâdın içün (Nedim) BİR GAZELDEN Kız oğlan nâzı nâzın şehlevend âvâzı âvâzın Belâsın ben de bilmem kız mısın oğlan mısın kâfir Nedîmi zârı bir kâfir esir etmiş işitmişdim Sen ol cellâdı ama ol düşmeni îman mısın kâfir (Nedim) BİR GAZELDEN Kerm olup oğlun bize bir bûse ikrâr eylemiş Dün kızın de çiğnedi ey pîri mey ol kâkızı Var mıdır bilmem Nedîmâ bir dahi anın gibi Dinü ü dil hasmı riyâ cellâdı takvâ hırsızı (Nedim) BİR ŞARKIDAN Ol perî rûyun cefâyi çeşmi cellâdın dimem Derdi aşkıyle Nedîmin âh u feryâdın dimem Tarz u tavrın söylesem mâni’ değil âdın dimem Gül yanaklı gülgülî kerrâkeli mor hâreli (Nedim)