1870ile 1880 arasında İstanbul’a gelmiş Magribli Hacı Sâlih adında bir canbazın yamağı ve yine Magribli bir delikanlıdır; hem ip üstündeki hünerli oyunları, hem de aşırı derecede güzelliği ile İstanbul külhânileri ile nâzenin hanımları arasında büyük bir şöhret kazanmış idi. Tophâne ketebesinden ve kalender meşreb halk şâirlerinden Üsküdarlı Aşık Râzi bu dilber canbazı şu manzume ile övmüşdür: Vardım temâşâya bayram yerine Bir canbaz civana kapıldı gönül Meşrebi bıçkın hem nigâhı fitne Dikeniyle güzel elbet gonce gül Bir canbaz doniyle soyunmuş çapkın Başında da dal fes ile bir püskül Yalın ayak resen üzre raks eyler Alnına dökülmüş bir tutam kâkül Sırma mı, samur mu, ipek mi bilmem Yahud ki bir koçan kapkara sünbül Tulumbacılığın şânıdır dedik Ne gam yanub râhinde olsak da kül İsmi şerîfini sordum dediler Mağribli Celildir lâkabı Düldül Dedim kabul eyle beni ey şâhım Gel olayım sana kurbanlık ödül Destim bûs eyleyüb dedi: Ey Râzi Kâkülüme konmuş bülbülsün bülbül Velâkin canbazdan bir yâr tutana Gerekdir cevrine sabrü tahammül Âşık Râzi anlatmış idi, hüsnü ânı kadar bıçkın, fakat bıçkın olduğu kadar da iffet sâhibi olan bu canbaz Celil, bir akşam Râzi’ye gördüğü bir rüyâyı anlatarak: “Ağabey, sen bana bir iyilik yap, ben bir dergâha götür, bir şeyhin elini ö...

1870ile 1880 arasında İstanbul’a gelmiş Magribli Hacı Sâlih adında bir canbazın yamağı ve yine Magribli bir delikanlıdır; hem ip üstündeki hünerli oyunları, hem de aşırı derecede güzelliği ile İstanbul külhânileri ile nâzenin hanımları arasında büyük bir şöhret kazanmış idi. Tophâne ketebesinden ve kalender meşreb halk şâirlerinden Üsküdarlı Aşık Râzi bu dilber canbazı şu manzume ile övmüşdür: Vardım temâşâya bayram yerine Bir canbaz civana kapıldı gönül Meşrebi bıçkın hem nigâhı fitne Dikeniyle güzel elbet gonce gül Bir canbaz doniyle soyunmuş çapkın Başında da dal fes ile bir püskül Yalın ayak resen üzre raks eyler Alnına dökülmüş bir tutam kâkül Sırma mı, samur mu, ipek mi bilmem Yahud ki bir koçan kapkara sünbül Tulumbacılığın şânıdır dedik Ne gam yanub râhinde olsak da kül İsmi şerîfini sordum dediler Mağribli Celildir lâkabı Düldül Dedim kabul eyle beni ey şâhım Gel olayım sana kurbanlık ödül Destim bûs eyleyüb dedi: Ey Râzi Kâkülüme konmuş bülbülsün bülbül Velâkin canbazdan bir yâr tutana Gerekdir cevrine sabrü tahammül Âşık Râzi anlatmış idi, hüsnü ânı kadar bıçkın, fakat bıçkın olduğu kadar da iffet sâhibi olan bu canbaz Celil, bir akşam Râzi’ye gördüğü bir rüyâyı anlatarak: “Ağabey, sen bana bir iyilik yap, ben bir dergâha götür, bir şeyhin elini öpüp canbazlığı terk edip tövbe ve istiğfar ile derviş olacağım” demiş. Âşık Râzi de delikanlıyı Üsküdar’da Selâmi Dergâhına götürmüş. Usûlü ve yolu ile çilesini doldurup derviş oldukdan sonra cümle yarânı ile vedâlaşıp İstanbul’dan Hicaz’a gitmiş ve Medîne’de mücâvir olarak kalmış. Vâsıf HİÇ