Hicrî 1200 ile 1210 arasında İstanbul’un bir mahalle mektebinde hem güzelliği, iffet ve istikaameti, hem de hâzin bir mâcerânın kahramanı olmuş genc bir kalfa. Bulunduğu mektebin adı ve semti bilinmiyor, fakat o mektebin hocası olduğunu söyleyen Afif Efendi adında bir zât bu Kalfa Celâl Efendi şânında desta kılıklı bir manzûme kaleme almışdır ki şudur: 1. Vardı bir mektebde bir güzel kalfa Sibyana etmezdi hiç cevrü cefâ İhvâna kârı nep sıdk ile vefâ Simâyı lâtifi nûri musaffâ 2. Nâmı şerîfi ol civânın Celâl Tâcı hüsnü şebâb üzre bir hilâl Savtı lâtifine reşk ider Bilâl Kaçan mushaf okudukda pür safâ 3. Bu didiğim benim eskiden eski Yâni senesi bin ikiyüz iki Bugün andık işte biz o meleği Üful etmiş ol nâzenin vâ hayfâ 4. Günlerde bir gün çekmecesin açar Görür ki içinde bir kise yatar Kisenin içinde bir Tuğralı var Bırakan nâmını eylemiş ihfâ 5. Üçüncü gün bulur güllü çorabı Çorabın koncuna bir nâme bağlı Nâmede kıt’a vardır maammâlı Kimdir deyni şükrânı iden îfâ (Maammâ) At “alem” in mimini Getir “Yâhu” başına Adı çakar âşıkın “Âhu” kaçar dağ başına 6. Mektebde Aliler onbeşdir ammâ Tîz keşfolunur sâhibi maammâ Âşık gözü yaşlı olur dâimâ Gülistana varsa manzûru feyfâ 7. Açılır Kitâbı Leyli vü Mecnun Sahrâyi aşk üzre o kitab kaanun Anı tedris ider ki Eflât...

Hicrî 1200 ile 1210 arasında İstanbul’un bir mahalle mektebinde hem güzelliği, iffet ve istikaameti, hem de hâzin bir mâcerânın kahramanı olmuş genc bir kalfa. Bulunduğu mektebin adı ve semti bilinmiyor, fakat o mektebin hocası olduğunu söyleyen Afif Efendi adında bir zât bu Kalfa Celâl Efendi şânında desta kılıklı bir manzûme kaleme almışdır ki şudur: 1. Vardı bir mektebde bir güzel kalfa Sibyana etmezdi hiç cevrü cefâ İhvâna kârı nep sıdk ile vefâ Simâyı lâtifi nûri musaffâ 2. Nâmı şerîfi ol civânın Celâl Tâcı hüsnü şebâb üzre bir hilâl Savtı lâtifine reşk ider Bilâl Kaçan mushaf okudukda pür safâ 3. Bu didiğim benim eskiden eski Yâni senesi bin ikiyüz iki Bugün andık işte biz o meleği Üful etmiş ol nâzenin vâ hayfâ 4. Günlerde bir gün çekmecesin açar Görür ki içinde bir kise yatar Kisenin içinde bir Tuğralı var Bırakan nâmını eylemiş ihfâ 5. Üçüncü gün bulur güllü çorabı Çorabın koncuna bir nâme bağlı Nâmede kıt’a vardır maammâlı Kimdir deyni şükrânı iden îfâ (Maammâ) At “alem” in mimini Getir “Yâhu” başına Adı çakar âşıkın “Âhu” kaçar dağ başına 6. Mektebde Aliler onbeşdir ammâ Tîz keşfolunur sâhibi maammâ Âşık gözü yaşlı olur dâimâ Gülistana varsa manzûru feyfâ 7. Açılır Kitâbı Leyli vü Mecnun Sahrâyi aşk üzre o kitab kaanun Anı tedris ider ki Eflâtun İffetü ismeti idüb ısıtıfâ 8. Allahü cemîlün yuhibbül cemâl Muhabbet anlara olmuşdu zülâl Aşık ile meşk idüb buldular kemâl Velâkin ömürler itmedi vefâ 9. Hâcesiydi ol mektebin hakîr İderdim anlarda sıdkı ben takdîr Eski çeşmim idüb şu ande taktîr Ruhlerine Fâtihahan Afifâ