Osmanlı pâdişahlarının şahsına âid parası için, Türkiye’de saltanatın kaldırıldığı târihe kadar kullanılmış bir terim; bu paranın kaynağı da “Padişahlık Hasları”, “Havâsı Hümâyun” denilen ve yıllık vergi geliri pâdişahlık makamına tahsis edilmiş yerlerden toplanırdı. Padişahın parası sarayda İç Hazine denilen yerde toplanır durur, ve pâdişah parasını dilediği gibi harcar; yakınlarına nakdî ihsanlarını buradan verirdi; Hazinei Hümâyun denilen devlet hazinesi sıkıntıya düşdüğü zaman, iç hazineden Hazinei Hümâyunca yardımda bulunulurdu; bu yardım bazan, fâizsiz borc verme şeklinde de olurdu. Teşkilâtın teferruâtı tafsîli, bu ansiklopedinin konusu dışında kalır. Osmanlı pâdişahlarının bir anane olarak al atlasda yapılagelen para keseleri, her sabah, “cebi hümâyun kâtibi” denilen saray memuru tarafından doldurulur ve pâdişaha verilirdi; padişah bir gün içinde ne para harcamış ise, kesesinde kalan para, ertesi sabah muayyen miktara tamamlanırdı, Padişahların keselerine konulan günlük harclığı, padişahın elinin açıklığı ve tutumuna göre, kendileri tarafından tesbit edilirdi.