Külhâniler, hâneberduşlar argosunda: 1 — Ölmek; misâl: Bir sabahcı kahvesinde anlatılır: — İşte şu masanın yanında oturdu, kimseyle konuşmadı, masaya kollarını dayayıp üstüne başını koydu; uyudu, sızdı sandık, meğer oğlan cavlağı çekmiş... 2 — Ölesiye, kıyasıya dövülmek, hırpalanmak, ağır tecâvüze uğramak; misâl: “... Tiryandafil civan ol kahbenin dâmına düşüp Yeldeğirmenindeki mâhud hânede meclisi işretde Baklacıkızı Eleni ile bâdenuş olur iken Eleninin dostu, Mandıracı Kanlı Yani ve iki nefer refikleri ki Kayıkcı Uskumru Yani ve Arabacı Kara Petro ki her biri sabıkai mükerrere eshâbından şerirler, mel’anet ve habasetde zehri kaatildir, Tiryandafil onları karşısında gördüğünde cavlağı çekeceğini anlamış ve hemen Mandıracının ayağına düşmüş ise de...” Ferid Devellioğlu “Türk Argosu” adlı güzel eserinde “sulanmak, hiç yokdan kavga çıkarmak” anlamına “cavlaklaşmak” diye bir argo kelime kaydediyor ise de, biz buna İstanbul ağzında rastlayamadık; bir hâneberduşa: “Ömer iki tek parlatınca cavlaklaşır” (Devellioğlunun kitabındaki misâldir) dediğimizde muhatabımız bu sözden “sulanma, hır çıkarma” mânâlarını çıkaramamışdır.