Bağçıvan ıstılâhı, “tohum, fide veya fidan, bir bitki toprağa ekildiğinde verilen ilk su; İstanbulun hâneberduş pırpırılar argosunda kötü mânâda kullanılır, ekseriyâ kaba ağız şakası olarak olarak kullanılır, meselâ: “ulan ne siftinip büzülüyorsun be, gel bir can suyu vereyim de diril” derler.