Halk ağzı deyim, “gaayet, zayif, tâkatsiz” mânasına; bu durum da olup da, olduğu halde ayakda dolaşan, dolaşmak mecbûriyetinde olanlar hakkında kullanılır; misâller: * Şehbaz ve şehlevend bir delikanlı ağır bir hastalık geçirip kalkmışdır: — Arslan gibi delikanlı canlı cenâzeye dönmüş! * Bir köy düğününde pehlivan seyrinde: — Bunlar da pehlivan mı yâhi... Kaburgaları sayılıyor... hepsi canlı cenâze!.. * Bir uşakdan şikâyet edilir: — Nâmuslu oğlandır... — Namusuna sözüm yok... yok ama bana ateş gibi adam lâzım, senin Hasan adım atmasına üşeniyor, canlı cenâze... * Gaayet zayıf bir adamı kasd ile: — Senin canlı cenâze geliyor!...