Zamanımızda rast gele bir yere, sokaklara, parklara bırakılıyor; eskiden, pek nâdir olarak fakirlik yüzünden, ve umumiyetle bir zinâ mahsulü bebekler kundakları içinde, yahud alelâde bezlere sarılmış olarak, anası müslüman ise gece bir cami veya mescid kapusuna, gayri müslim ise bir kilise kapusuna bırakılırdı; ve bulunan çocuğu da bir hayır sâhibi alır bakar, büyütürdü. Halk ağzında hakaaret yollu, “piç” mânasına: “Biz onun cami kapusunda bulunduğunu biliriz!...” denilir. Surûrînin de şöyle bir hicviyesi vardır: Sen Havâi bâbı câmîden alınmış piç idin Yok idi evvelden âdın sonra şû bû koymuş ad!