Zengin, kibar ve münevver bir İstanbullu, çok yakın bir geçmişin pek seçkin bir sîmâsı olduğu halde, hayâtı hakkında en küçük bir bilgi edinilemedi. Hâriciyeye intisab etmiş, Vakit ve Tarik gazetelerinde çalışmış, Bombay Konsolosluğunda bulunmuş, Birinci Cihan Harbi arifesinde memlekete dönerek harb yıllarını Bilecik’de geçirmiş, müterâkeden az sonra da İstanbul’a gelerek kâh Süleymaniye’deki kendi konağında, kâh kız kardeşi Naciye Hanımın Göztepedeki köşkünde oturmaya başlamışdı. O kara günler içinde vefat etmiş olacaktır. Buraya kaydettiğimiz mâlumâtı bir makaalesinden derlediğimiz Abdürrahman Adil Bey: “Ölümüne bedâyi perestânı Osmâniye ağlamalıdır; Câfer, Câfer değil cevherdi, cevher değil, definei cevâhirdi; İstanbul halkının bir sınıfı var idi ki dostlukda, vefâkârlıkda bir seciyei millîyei mahsusa ibrâz ederlerdi, Câfer o sınıfı lâtifin son simâlarındandır” diyor. Süleymâniyedeki konağı bir müze hâlinde idi; kıymetli taşlar üzerine en büyük hattatların yazılarını en namlı hakkâklar oymuş meşhur adamların mühürlerinden mürekkeb kıymetine bahâ biçilmez bir koleksiyona sâhibdi; eski usül cild ve tezhib mütehassısı idi, zengin bir posta pulu koleksiyonu ve çeşit çeşit nâdide antika eşyâsı; Karagözcülük hakkında da derin bilgi sâhibiydi. Ecdâdından kalma Bursa’da bir Çardak Ç...

Zengin, kibar ve münevver bir İstanbullu, çok yakın bir geçmişin pek seçkin bir sîmâsı olduğu halde, hayâtı hakkında en küçük bir bilgi edinilemedi. Hâriciyeye intisab etmiş, Vakit ve Tarik gazetelerinde çalışmış, Bombay Konsolosluğunda bulunmuş, Birinci Cihan Harbi arifesinde memlekete dönerek harb yıllarını Bilecik’de geçirmiş, müterâkeden az sonra da İstanbul’a gelerek kâh Süleymaniye’deki kendi konağında, kâh kız kardeşi Naciye Hanımın Göztepedeki köşkünde oturmaya başlamışdı. O kara günler içinde vefat etmiş olacaktır. Buraya kaydettiğimiz mâlumâtı bir makaalesinden derlediğimiz Abdürrahman Adil Bey: “Ölümüne bedâyi perestânı Osmâniye ağlamalıdır; Câfer, Câfer değil cevherdi, cevher değil, definei cevâhirdi; İstanbul halkının bir sınıfı var idi ki dostlukda, vefâkârlıkda bir seciyei millîyei mahsusa ibrâz ederlerdi, Câfer o sınıfı lâtifin son simâlarındandır” diyor. Süleymâniyedeki konağı bir müze hâlinde idi; kıymetli taşlar üzerine en büyük hattatların yazılarını en namlı hakkâklar oymuş meşhur adamların mühürlerinden mürekkeb kıymetine bahâ biçilmez bir koleksiyona sâhibdi; eski usül cild ve tezhib mütehassısı idi, zengin bir posta pulu koleksiyonu ve çeşit çeşit nâdide antika eşyâsı; Karagözcülük hakkında da derin bilgi sâhibiydi. Ecdâdından kalma Bursa’da bir Çardak Çiftliği vardı, Osman Gazinin ilk fethettiği Koyun Hisarı bu çiftliğin arâzisi içinde olduğu söylenirdi, hisardan eser kalmamış, fakat, Şeyh Edebâlinin (veya hareminin) kabri olduğu rivâyet edilen bir merkadi Câfer Eşref Bey ihyâ etmişdi. Ölümünde güzel ve zengin mühür koleksiyonu ve sâir kıymetli antika eşyâları ne olmuşdur bilinmiyor. Bu hüviyetde bir vatandaşın ölümünden otuz kırk sene sonra hayatı hakkında bütün izlerin kayboluşu pek acıdır; cemiyet hayatında perişanlık örneklerindendir. Bibl.: Abdurrahman Adil, Hâtıralar, İkdam Gazetesi.