Halk ağzı deyim: “Şatafat”, “Debdebe”, “Tantana”; misaller: Bir kaldırım kopuğu konuşur: — Ulan gördün mü Mustafanın Kadillakda cafcafını.. İskele başında yalınayak yarım parım pabuçla simit sattığını ne çabuk unuttu be!..  Kahvehâne dedikodusu içinde: — Her akşam taksiyle dönüyor.. ulan bu ne cafcaf be!.. Kaç para maaş alır bu delikanlı be!.. Cafcaflı — Şatafatlı, debdebeli ve tantanalı anlamları ile berâber bilhassa “Süslü”, “Şık”, misal: “Hem kendi güzel, hem cafcaflı.. mahallenin bütün kızları oğlanın peşinde!..”  “Bey kızı arabacı kopuğunun nesine tutulmuş deme... boy bos, kaş göz âfet gibi; üstelik alnında karanfil perçem, şıpıdık da yumru topuk, ince belde trabulus kuşak, Ahmed cafcaflı delikanlıdır!..”