Dilimize farscadan alınmışdır, o ağızla telâffuz “câdû”; geceleri mezardan kötülük yapmak için hortlak, muhayyel mahlûk; mecazen “gözbağcı”, “sihirbaz”, ve “efsunger = efsuncu” yerine kullanılır (Türk Lügatı). Asırlar boyunca İstanbul’da ayak takımı arasında “kaynana”, gelinleri ve güveyleri tarafından dâimâ bir “cadı karı” olarak görülmüşdür; hattâ orta tabaka ve kibardan gelinler ve güveyler de “kaynanam cadısı” tâbirini kullanmışlardır; manzum tekerleme meşhurdur: Kaynanam cadı karı Dilini soksun arı.