Geçen asır sonlarında İstanbul’un şöhretli meyhânelerinden; Gedikpaşa’da bu semtin de iki büyük gedikli meyhânesinden biri idi ki öbürü de “Küçük Müsellim” adı ile meşhurdu. Akşamcı müşterilerinin ekseriyeti tulumbacılar, kabadayı külhanbeyleri, bunların koltukları altında nâra atıp kadeh kırmaya özenir yalın ayakları yarım pabuçlu tüysüz delikanlılar, bıçkınlar, külhânî fideleri idi. Kendisi Gedikpaşa’da oturur, iki şöhretini 1876 da Beyoğlunda Caddei Kebirde meşhur Pirincci Gazinosunda yapmış hânende Şamlı Agavni’nin rastdan söylediği bir “Müsellim Kantosu” vardı ki bu namlı meyhâne kapanıncaya kadar heman her akşam müşterileri tarafından bir ağızdan muhakkak söylenirdi: Yumru topuk, şıpıdık terlik Gelsin önüme binlik Yaşasın külhanbeylik Her akşam çakdığım Büyük Müsellim Kadeh kırıp sararım elim Sarhoşum sarhoşum ben Meyhoşum meyhoşum aman! Bakmam ben üçe beşe Önümde boşalmış şişe Bıçkınım âşıkımı geçirdim şişe Gel omuzdaş gidelim Bekliyor beni Müsellim Kendimden geçerim meyhoşum ben Harcandı gencliğim sarhoşum aman! Bibl. : V. Hiç. Not.