Zamanımızda da Büyükdere Vapur İskelesinden Sarıyer Vapur İskelesine kadar deniz kenarında uzanan cadde “Piyasa Caddesi” adını taşır; bu cadde, Birinci Cihan Harbi ârifesine kadar, Büyükderenin, belki bütün Boğaziçinin en namlı gece gezintileri yeri idi. Motorlu nakil vâsıtalarının bulunmadığı o huzûr ve sükûn devrinde, akşam yemeğinden sonra, ekseriyeti gayri müslim kadınlı erkekli bir kalabalık bu cadde üstüne dökülür, bir yandan deryâ temaşası ile, bir yandan tatlı sohbetle, boydan boya saatlerce dolaşılır idi, yorulanlar cadde üstündeki kahvehânelere, gazinolara girer otururlardı. Bu piyasalar gece yarısına kadar devam ederdi; hattâ yavuklular, nişanlılar daha geç vakitlere kadar da kalırlardı, kalabalığa katılan ayak takımından bile edebe ykırı haller görülmez ve yüz kızartıcı lâflar işitilmezdi. Piyasa yolu üzerindeki gazinolar pahalılığı ile dile düşmüşlerdi; “insan para yemeğe Büyükdereye gider!” denilirdi. Hâlen motorlu nakil vâsıtaları bu cadde üstünde huzûr ve emniyeti selbetmişdir; yayalara ancak dar bir sâha kalmışdır; gece dolaşmaları yine devam etmektedir, fakat, “âsi gençlik” neslinin birbirleri ile sert şakalaşmalarına, etrafa dikenli çıkışlarına tahammül gerekir; argo lûgatcılarının pek zengin kelimeler, deyimleri rahatça toplayabileceği yer olmuşdur. Hüsnü KI...

Zamanımızda da Büyükdere Vapur İskelesinden Sarıyer Vapur İskelesine kadar deniz kenarında uzanan cadde “Piyasa Caddesi” adını taşır; bu cadde, Birinci Cihan Harbi ârifesine kadar, Büyükderenin, belki bütün Boğaziçinin en namlı gece gezintileri yeri idi. Motorlu nakil vâsıtalarının bulunmadığı o huzûr ve sükûn devrinde, akşam yemeğinden sonra, ekseriyeti gayri müslim kadınlı erkekli bir kalabalık bu cadde üstüne dökülür, bir yandan deryâ temaşası ile, bir yandan tatlı sohbetle, boydan boya saatlerce dolaşılır idi, yorulanlar cadde üstündeki kahvehânelere, gazinolara girer otururlardı. Bu piyasalar gece yarısına kadar devam ederdi; hattâ yavuklular, nişanlılar daha geç vakitlere kadar da kalırlardı, kalabalığa katılan ayak takımından bile edebe ykırı haller görülmez ve yüz kızartıcı lâflar işitilmezdi. Piyasa yolu üzerindeki gazinolar pahalılığı ile dile düşmüşlerdi; “insan para yemeğe Büyükdereye gider!” denilirdi. Hâlen motorlu nakil vâsıtaları bu cadde üstünde huzûr ve emniyeti selbetmişdir; yayalara ancak dar bir sâha kalmışdır; gece dolaşmaları yine devam etmektedir, fakat, “âsi gençlik” neslinin birbirleri ile sert şakalaşmalarına, etrafa dikenli çıkışlarına tahammül gerekir; argo lûgatcılarının pek zengin kelimeler, deyimleri rahatça toplayabileceği yer olmuşdur. Hüsnü KINAYLI