Onsekizinci asır sonu ile ondokuzuncu asırın başlarında yaşamış bir melâmîdir; o devrin hünerli târih nâzımı Sürûrinin yazdığı ölüm târihinden, asır görmüş ihtiyarlardan olduğu, hoş sohbet ve rind meşreb olup nevcivanların gül yüzlerini temâşadan dâima hoşlandığı anlaşılıyor: Bibl.: Sürûri, Divan. Melâmiyundan bir pîri fânî kuşca câniyle Hezâr âsâ iderdi hazzi gülrûyi dilârâdan Şubatın âhirinde fevt olunca söyledim târih “Bahârı görmedi Derviş Bülbül uçdu dünyâdan” Sene. H. 1225 (Milâdî 1810)