Mâsum ve temiz aşk ve alâka yahud fuluş yolunda kadın ile erkeğin buluşma imkânları ve yerleri, zamanımızda sayılamayacak kadar çokdur. Fakat türk kadınının örtü altında bulunduğu devirde ve bilhassa meşrûtiyetden evvel bir afîfe nigârın, hafif meşreb bir nâzenînin, veya bir aşîftenin, fâhişenin bir erkekle sevişmesi, bir erkekle buluşub konuşması çok zor ve dâimî tehlikeli olmuşdur; buluşma imkânları ve buluşma yerleri neler ve nereleri olabileceği düşünülmüş ve buluşmalara mâni olmak için şiddetli yasaklar konmuşdur. Meselâ kadınların erkeklerle beraber dolmuş kayıklarına binmeleri, şehir dışı mesîrelere gitmeleri şiddetle yasak edilmişdir. Fakat bu yasaklara, dayak, sürgün ve hattâ ölüm cezâlarına rağmen âşık veyâ zenpâre, mâşûka ve âşiftesini aramış, bulmuş, konuşmuş, koklaşmışdır. Meddah ağızlarının naklettiği İstanbul masallarında bu yolda pek şirin sahneler vardır. (B.: Kadın; Zenpâre; Kaymakcı Dükkânları; Kayık; Mesîre; Baskın; Koltuk; Boğçacı Kadınlar; Çöpçatan). Kadının örtü altında bulunduğu devrin son zamanlarında âşık ve ma’şuka arasında mektuplaşma ile başlayan münâsebetler mâsumâne bir buluşma ile neticelenirdi. Bu buluşmalar için âdî günlerde şuraları seçilirdi: “Fenerbahçesi, Göksu, Kalender; Kestane, Fındık ve Otuz bir suları, Fırıldak bahçesi, Sultan suyu, ben...

Mâsum ve temiz aşk ve alâka yahud fuluş yolunda kadın ile erkeğin buluşma imkânları ve yerleri, zamanımızda sayılamayacak kadar çokdur. Fakat türk kadınının örtü altında bulunduğu devirde ve bilhassa meşrûtiyetden evvel bir afîfe nigârın, hafif meşreb bir nâzenînin, veya bir aşîftenin, fâhişenin bir erkekle sevişmesi, bir erkekle buluşub konuşması çok zor ve dâimî tehlikeli olmuşdur; buluşma imkânları ve buluşma yerleri neler ve nereleri olabileceği düşünülmüş ve buluşmalara mâni olmak için şiddetli yasaklar konmuşdur. Meselâ kadınların erkeklerle beraber dolmuş kayıklarına binmeleri, şehir dışı mesîrelere gitmeleri şiddetle yasak edilmişdir. Fakat bu yasaklara, dayak, sürgün ve hattâ ölüm cezâlarına rağmen âşık veyâ zenpâre, mâşûka ve âşiftesini aramış, bulmuş, konuşmuş, koklaşmışdır. Meddah ağızlarının naklettiği İstanbul masallarında bu yolda pek şirin sahneler vardır. (B.: Kadın; Zenpâre; Kaymakcı Dükkânları; Kayık; Mesîre; Baskın; Koltuk; Boğçacı Kadınlar; Çöpçatan). Kadının örtü altında bulunduğu devrin son zamanlarında âşık ve ma’şuka arasında mektuplaşma ile başlayan münâsebetler mâsumâne bir buluşma ile neticelenirdi. Bu buluşmalar için âdî günlerde şuraları seçilirdi: “Fenerbahçesi, Göksu, Kalender; Kestane, Fındık ve Otuz bir suları, Fırıldak bahçesi, Sultan suyu, bendler, Beykoz, Sultaniye, Çubuklu çayırları, Libâde, küçük ve büyük Çamlıcalar, Kalamış, Çiftehavuzlar, Alemdağı, Kayışdağı, Kâğıthane tepeleri, Eyyüp sırtları, Cendere Boğazı, Fülya bahçeleri, Florya, Pendik sahilleri, Kandilli üstündeki İcadiye, Anadoluhisarı tepesindeki Kavacık. İstanbulun kenar mahalleler dilberlerinin buluşma yerleri de: Yenibahçe civarındaki Kavasın Bağı, Bayrampaşa, Çırpıcı, Edirnekapısı ve İğrikapı dışları, Sütlüce, Karaağaç, Silâhdarağa. Buralara, kadın ve erkek ayrı ayrı yollardan giderlerdi. Kadın kendisine bir aile süsü verirdi; yanında bir kadın, bir çocuk, bir komşu kızı, sefertası, seccade, kilim, ufak boğça, yemiş çıkını, sepet, çatal, bıçak, havlu, elbezi, hattâ, çocuk 1 - 2 yaşında ise bir de salıncak takımı götürüp; ekseriya bir de uşak bulunurdu..