Esir ticâreti denilen vahşetin kurbanları olup sabî çağlarında Afrikanın bir köşesinden kaldırılıp İstanbul’a getirilmiş ve zamanımızda nesilleri tükenmek üzere olan siyâhî (zenci ve habeşî) bacıların kadim an’anelerinden idi, mayıs ayında bir gün Kâğıthanede, bir gün Çırpıcı çayırında, mayısın onuncu günü de Bulgurluda Aziz Mahmut Efendi Çilehanesi önünde toplanırlar, bu suretle yılda üç gün bahar bayramı yaparlardı. Ziyâretgâha, zeytinyağlı yaprak dolması ve helva tencerelerini başlarında taşıyarak gelirler, kırdan gelincikler, papatyalar toplıyarak başlarına takarlar, türküler söyliyerek gülüp oynarlardı. Siyahî bacıları seyre gidenlerin zengin takımları, öküz arabalarına üç dört gün evvelinden pey verirlerdi. Yeni boya ve döşemesini Hıdrelleze yetiştirememiş olan arabalar, o gün için hazırlıklarını mutlaka tamamlamış olurlardı. Vâsıf HİÇ