Halka ağzı deyim, “hiç bir işe yaramayan adam, otoritesi olmayan baba, âile reisi”; misâller: * Bir lise müdürü muâvinine: — Azîzim şu Hasanı kapudan al, o kapucu değil, bostan korkuluğu, ne giren belli, ne çıkan efendim... * Ana en tehlikeli çağına basmış oğlundan bahseder: — Sağ olsun, var olsun ama hiç söz dinlemiyor, başına buyruk, on beş yaşında çocuk gece yarısı geldiği oluyor, ama kabahat onda mı? Hayır?.. babası olacak bostan korkuluğunda!... * Ayni baba karısına: — Anladık, ben bostan korkuluğuyum!... Yâhû, beni ölmüş farz et, âhiretde çalışıp dünyada sizi besliyorum, o kadar!...