“Bakırdan yapılmış bir nefesli saz; gövdesi önce düz olarak uzadıktan sonra, beyzî şekil meydana getirecek tarzda kıvrılan borunun kadehe doğru genişlemesi ile meydana gelir. Boruda anahtar veya piston bulunmadığı için, çalanın nefesine verdiği şiddet ve dudaklarını büzme derecesine göre inceleşip kalınlaşan bu sesler 6-7 den fazla değildir” (Türk Ansiklopedisi). Zamanımızda boru sesi, millî bayramlardaki geçid resimlerinde askerî kıt’alarda, askerî okullarla izci gruplarında işidilmektedir. İstanbulun bâzı semtleri halkı, meselâ Kasımpaşa, Çengelköyü, Selimiye, Heybeli Ada, Râmi, Davutpaşa, askerî mektebler ve kışlalar dolayısı ile boru sesinin yakın âşinâları olmuşlardır; selâm, kalk, timar, karavana, yat emirleri veren borunun ayrı ayrı nağmeleri ezberlenmişdir. Bir ara Kuleli Askerî Lisesinde boru yerine zil işâreti tatbik edilmiş, akşamları yat, sabahları kalk boruları çalınmamış, bırakın ki ordumuza on binlerce zâbıt yetişdirmiş bir mektebin ananesini bozmak, hattâ bozmayı düşünmek kimsenin haddi değildi; sabahları alışa geldikleri boru sesini duyamayan Çengelköylüler ağlaşmışlardı. Boru (Türk Ansiklopedisinden)